Zelfkastijding

Voor het laatste stukje moet ik van het slingerende fietspad af en dan nog zeven meter een heuveltje op. De kraaien op het gras vliegen verschrikt op als ze mijn oude knieën horen kraken.
Ik zet mijn fiets neer en plof op het bankje. Ik zucht diep omdat het zwaarste kwartier van de dag op het punt van beginnen staat. Al vijf weken offer ik zo vijftien minuten van mijn pauze op. Omdat er een einde aan moet komen. Omdat het moet gaan lukken. Ik haal de e-reader uit mijn fietstas, trek de rits van mijn jack helemaal dicht en draal nog wat om wat tijd te winnen. Het is eind oktober al onaangenaam koud. Vandaag miezert het ook nog eens. Ik start de e-reader op en zucht nog maar een keer.

Bijna twee jaar geleden begon ik aan het boek. De eerste paar maanden ging het traag maar er zat vooruitgang in. De klad kwam er al snel in. Het lukte me soms maanden niet om een bladzijde weg te werken. Dat zinde me voor geen meter. Mijn collega R. had Ulysses van James Joyce namelijk wel uitgelezen en het plezier dat ik hem zou verschaffen door het boek definitief aan de kant zou gooien, gunde ik hem niet.

Ik zit op het bankje en probeer te lezen. Het miezeren gaat over in regen. Steeds harder. Ik sta snel op, spring op mijn fiets en spurt als een gek terug naar mijn werk. Na vierhonderd meter knijp ik in mijn remmen en gooi het stuur om. Ik heb mijn e-reader op het bankje laten liggen. Als ik drijfnat weer voor het bankje sta, is er geen kraai meer te bekennen. Van de e-reader vallen grote dikke druppels.
Ik glimlach. Dit kan het apparaat nooit overleefd hebben. Ik ben voor altijd verlost van het boek van Joyce.

Als ik ’s avonds thuis droog op de bank zit, neem ik de schade op. Mijn e-reader start zonder problemen op. De cover van Ulysses verschijnt.
“Wat trek je wit weg”, zegt mijn vrouw bezorgd.
“Ulysses is er nog steeds”, stamel ik.
“Pijnig jezelf toch niet zo en smijt dat boek nou eens aan de kant. Je wordt zo nog eens knettergek.”
Ik zie het grijnzende gezicht van mijn collega R. voor me. Ik schud zachtjes mijn hoofd.
De volgende dag zullen mijn knieën weer kraken als ik zeven meter het heuveltje op fiets.

Flater

De tv-flater van de eeuw

Erfgenaam

Mevrouw de recensent

Roald Dahl

Roald Dahl

Gipsenkel

Gipsenkel

Cursiefje : Zelfkastijding

Geschreven :

Rubriek : Boekleven

Onderwerp : Lezen