Wachten op Bojangles is een héél bijzonder boek met onalledaagse personages. Georges is getrouwd met een dame die elke dag een andere voornaam van hem krijgt. Samen hebben ze een jonge zoon. Een zoon die het verhaal vertelt afgewisseld met de teksten van zijn vader die hij later terug vindt. In hun grote appartement in Parijs is het een komen en gaan van personages op de met flair georganiseerde feestjes. Je voelt al snel op je klompen aan dat ma niet helemaal helder in haar hoofd is. Het feit alleen al dat er een kraanvogel als huisdier met de naam Mejuffrouw Supertopinada rondhuppelt, zegt genoeg over de mafheid in huis. Ondanks de gekte van de moeder is pa knettergek op haar. Elke dag wordt Mr. Bojangles van Nina Simone op de draaitafel gelegd en dansen ze daarop.
Het boek is op momenten hilarisch maar ook regelmatig aangrijpend. De moeder glijdt steeds verder af en moet opgenomen worden in een kliniek waar ze iedereen voor zich inneemt. Eruit komen zal ze niet meer. Ze verzint een list. Pa en zoon zullen haar ontvoeren zodat ze kunnen vluchten naar hun kasteel in Spanje.
De gebeurtenissen zijn volkomen onalledaags en tamelijk onwaarschijnlijk maar je gelooft elk woord dankzij de meesterlijke verteltrant van Olivier Bourdeaut. Jammer genoeg gaan de absurditeit, de humor en het rappe tempo wel wat ten koste van het uitdiepen van de karakters. Het boek had gerust iets dikker mogen zijn met meer ingebouwde rust.
Het einde is wel verschrikkelijk mooi en triest tegelijk. Je slikt even en pinkt een traantje weg op de laatste pagina’s. De liefde in optima forma tussen pa en zijn vrouw met al die voornamen leidt tot een hartverscheurende climax.