Om half twaalf op woensdagavond is mijn wekelijkse stukje klaar. Ik zie wat ik geschreven heb en trap op de rem. Ik ga het niet plaatsen. De klok tikt als een razende Roeland door. Er resten nog twee kwartier voordat ik op verzenden zal moeten klikken. Een weekje overslaan, is geen optie. Als ik verzaak, heb ik geen rust aan mijn gat. Ik heb een paar rare trekjes en dit is er één van. Er zal en moet iets voor middernacht geschreven zijn. Ik heb nog twintig minuten.
Over een paar maanden vier ik mijn eerste lustrum hier. Vijf jaar van geschreven stukjes op deze wat in de luwte opererende website. Stukjes die ik, als hommage aan Simon Carmiggelt, ook ooit cursiefjes ben gaan noemen. Ik heb een paar trouwe lezers waar ik gruwelijk mee in mijn sas ben. Elke reactie verwelkom ik met groot plezier, maar hoofdzakelijk schijf ik toch voor mezelf. Vanwege het heerlijke geluid van rammelende toetsen en van al die zinnen die spontaan op mijn beeldscherm verschijnen. Mijn vingers gaan volstrekt autonoom over het toetsenbord. Ik begrijp daar geen snars van, maar dat kan aan mijn beperkt inlevingsvermogen of gevorderde leeftijd liggen. Ik heb nog een kwartier.
Controversiële en sappige stukjes trekken lezers en maken emoties los. Vanavond schreef ik tegen mijn natuur in zo’n stukje. Mijn vingers schoten in de kramp en gaven te kennen het er helemaal niet mee eens te zijn. Van het spervuur aan letters maakten ze met grote tegenzin woorden. Mijn vingers willen bepalen wat er te lezen valt. Ze willen een vingerstukje en geen hersenstukje.
Het is vijf voor twaalf. Nog een paar minuten om er iets leuks van te maken. Dat gaat niet meer lukken, vrees ik. Ik zal een weekje over moeten slaan. Mijn vingers trommelen instemmend en ik geef me met tegenzin gewonnen. Het stukje dat ik schreef, verdwijnt opgelucht in de prullenbak en is blij dat het niet gelezen hoeft te worden. Ik de verte hoor ik de kerkklok met twaalf slagen afscheid nemen van de woensdag.
Nou gelukkig geen logje dan , daar ben ik dus snel klaar mee;-) Toch maar niet te bang zijn om “controversiële en sappige stukjes” te schrijven, als afwisseling is dat vaak ook heel aardig, mits niet geschreven met het dóel te choqueren. Maar verder best wel herkenbaar allemaal. Maar ook al schrijven we in hoofdzaak voor onszelf, reacties zijn toch wel een erg leuke interactie die vaak nog heel veel aan een logje toevoegt.
Dat laatste is absoluut waar. Ja, een sappig stukje moet soms kunnen maar het moet bij je passen op het goede moment.
klopt helemaal, ik heb dan inderdaad wel eens zaken die me niet loslaten en op enig moment toch in een logje terecht komen;-)
Bij je afwezigheid van Facebook heb je wellicht gemist dat je blog genoemd wordt op de Facebook pagina Je bent een echte Valkenswaardenaar als…
Proficiat met je wereldwijde beroemdheid in Valkenswaard!
Nee, heb ik niet gezien inderdaad. Precies om de reden die je noemt. Ik ga natuurlijk fluks eens kijken. Ik vond het al apart dat ik gisteren een aantal inschrijvingen kreeg. Bedankt voor de tip.
En zelfs het niet lukken van een stukje schrijven levert weer een heerlijk verhaal op.
Dan ben ik toch weer blij dat het niet lukken gelukt is.