Ze was een dagje met een vriendin naar Maastricht. Toen ik in haar appje las dat ze in de prachtige boekhandel Dominicanen waren aanbeland, voelde ik een steek van jaloezie, maar de pijn verdween al bij de volgende zin. ‘Ik breng een mooi boek voor je mee’, schreef ze. Dat was een liefdevol en spannend gebaar, hoewel het er ook eentje met een groot risico was. Weet mijn vrouw welke boeken we allemaal in huis hebben? Nee, op haar eigen favorieten na heeft ze geen flauw benul.
Het was perfect. In cadeaupapier ook nog. Niet één boek, maar twee. Ik was blij, gelukkig en in mijn nopjes. Mijn kleine probleem hield ik wijselijk voor me. Een paar gefrustreerde hersencellen hadden een tijd terug hun kont tegen de krib gegooid. Een boek openslaan lukte nog prima, maar een bladzijde of drie tot me nemen ging al een stuk lastiger. Keer op keer liep ik na een paar pagina’s tegen een gigantische versperring aan met het denkbeeldige bord ‘Verboden verder te lezen’. Ik probeerde het steeds opnieuw met een ander boek. Drieëntwintig ‘verboden’ boeken kwamen er op een stapel te liggen. Het trieste resultaat van enkele maanden sabotage in mijn hoofd.
Het eerste cadeauboek van mijn vrouw sla ik goedgemutst open. Het is echt iets voor mij en ik begin enthousiast te lezen. Na vier bladzijden verdwijnt ook dit boek op de stapel. Drieëntwintig plus één is vierentwintig reken ik snel uit. Ik gooi mijn frustratie op Facebook en krijg meteen een boekentip die me absoluut uit de put zal helpen. Gelukkig staat dat boek op mijn e-reader. Het zijn 752 bladzijden zie ik en dat doet me de wenkbrauwen fronsen. Ik google en ontdek dat het een voormalig DWDD-boek van de maand is. Maarten ‘t Hart vindt het op YouTube dan weer helemaal niks.
Ik lees vijf bladzijden, drie zinnen en acht woorden als het bord ‘Verboden verder te lezen’ weer opdoemt. Dat is nummer vijfentwintig van de aan de kant gegooide boeken en het feestje is compleet. Ik denk dat ik, om deze zilveren mijlpaal groots te vieren, mezelf maar eens een mooi boek cadeau doe.
Misschien handig om het bord ‘verboden verder te lezen’ te vervangen door een ander bord? Bijvoorbeeld met het bord eenrichtingverkeer en/of verboden te keren, Mies? Dan moet je wel verder en misschien kom je onderweg dan wel heel verrassende dingen tegen. Zo wordt de stapel ook niet te hoog. 😉
Goede tip dat verboden te keren. Moest ik maar eens proberen.
Mies, ik heb ongeveer een jaar, misschien zelfs nog langer, een leesdip gehad, niets kon mij bekoren. Jij probeert het nog, ik niet eens meer, maar nu heb ik het lezen weer redelijk onder de knie met dunnere boeken, iets gemakkelijker te lezen en zie, het is er weer. Na met minstens 10 boeken te hebben geoefend lees ik nu een dikke pil van Jo Nesbo ‘De dorst’ en dat gaat me weer goed af hoewel ik er langer over doe dan voorheen. Niet wanhopen, het komt zeker goed, wat je in je hebt raak je niet zomaar kwijt. ‘De wilde stilte’ ligt hier ook klaar, moest en zou het hebben na ‘Het zoutpad’.
Het zoutpad hebben we ook. Het zal best weer goed gaan komen met dat lezen. Even weer de drempel over.
Alsof het een quiz is want natuurlijk ga ik meteen nadenken wat boek vijfentwintig kan zijn. Een gok: Het achtste leven (voor Brilka).
Al kan ik me ook bedenken dat dit stukje valt onder: dichterlijke vrijheid 🙂
Nee, voor 92,4% waar. Brilka heb ik ook dus dat was een prima gok. Bij ’t Hart staat een linkje YouTube. Het is Een klein leven van Yanagihari.