Verbaasd

Ik ben te lang van stof. Ik weet het.
Ik kan me zowel verbaal als non-verbaal maar moeilijk in toom houden. Het duurt vaak tergend lang voordat ik ook maar een beetje ter zake kom.
Een aanloopje hier en een omwegje daar. Ik breng mijn toehoorders en lezers vaak tot wanhoop heb ik gemerkt. Soms luisteren mensen na een tijdje gewoon niet meer.
Bij het lezen kan ik dat afhaken helaas niet controleren maar het zal ongetwijfeld van hetzelfde laken een pak zijn. Ik praat en schrijf ook graag in clichés. Kijk maar naar de voorlaatste zin.

Ik lees bij voorkeur ook boeken waarin het beschrijven van een kuchje zeven alinea’s en het halen van een pak halfvolle melk drie hoofdstukken beslaat.
Nee, ik ben niet zo van het snelle werk.
Vorig jaar ondernam ik eindelijk wat pogingen om me te bekwamen in enige bondigheid. Als me dat ging lukken, zou het me geen windeieren leggen, hield ik mezelf voor.
Zo begon ik met een thrillertje van 25 woorden voor Crimezone. Dat leidde tot slapeloze nachten. De eerste versie kwam uit op 497 woorden. Dat werd dus schrappen geblazen. Na een dag of drie zat ik op 113 woorden zodat er aardig schot in begon te komen.
Ik hield stug vol en toen ik aan de 35 woorden kwam, kreeg ik zowaar hoop op een goede afloop.
En wonder boven wonder (ja, ik zei al dat ik van clichés hield) zag ik na anderhalve week de voorgeschreven 25 woorden op mijn beeldscherm verschijnen.

Toen ik op een website geattendeerd werd waar verhaaltjes van 55 woorden naartoe gestuurd konden worden, werd ik dol van enthousiasme. 55 woorden! Dat leek me afgezet tegen die eerdere 25 bijna een roman.

Crimezone

Ik had inmiddels zo’n berg ervaring opgedaan dat ik in precies veertien minuten mijn tweede verhaal af had.
Oké, het was met 212 woorden dan nog wel niet voor directe publicatie geschikt maar het was een enorme verbetering ten opzichte van die allereerste poging.
Ik leerde snel had ik zo het vermoeden.
Al na drie dagen waren de overtollige 157 woorden gedumpt en was het karwei naar volle tevredenheid geklaard.
De lezer die nu nog bij de les is, zal terecht concluderen dat na die twee verhaaltjes mijn to-the-pointheid geen enorme boost heeft gekregen.
Laat ik daarom maar proberen om vanaf hier in zo’n duizend woorden kort uit te leggen wat ik eigenlijk wil zeggen.

Met het verhaaltje van Crimezone won ik een jaarabonnement op Crimezone Magazine.
Daarom én omdat ik het de beste thrillersite van Nederland vind, geef ik hier via de afbeelding een linkje.
Deze week viel het eerste exemplaar op mijn deurmat.

Een bijzonder aardige dame trof mijn andere verhaaltje op het web aan en ze vroeg me of ze het op mocht nemen in haar 55-woordenbundel. Ik zal niet zeggen dat ik nu meteen zo trots als een volwassen pauw was maar toch zeker wel als een kuikentje.
Daarom én omdat ik haar idee geweldig leuk vind, geef ik hier via de afbeelding een linkje.
Deze week stond mijn verhaaltje ‘Verbaasd’ in de bundel.
Toch heb ik maar besloten om mijn pogingen tot het indammen van mijn breedschrijverij te staken.
Ik ben er niet voor in de wieg gelegd.
Het bewijs daarvoor heb je net gelezen.

In de foto boven dit stukje heb ik het 55-woordenverhaaltje ook even geplakt.
Je kunt ook hier klikken.