Met haar rug naar me toe keek mijn moeder uit het raam van het verpleeghuis.
‘Wat zou dat witte spul zijn dat daar overal ligt?’, vroeg ze met zachte stem.
‘Dat is sneeuw’, zei ik.
Ze draaide zich langzaam om en keek me verbaasd aan.
‘Erg mooi hoor, maar ken ik u ergens van?’

Opgenomen in de bundel 55 woordenverhalen deel 1

Nog een stukje lezen :

Slijtage aan het achterwerk

25 april 2018

Mijn achterwerk is behoorlijk aan erosie onderhevig. Zeker in vergelijking met de rest van mijn toch wel aardig intact gebleven lichaam. Zo'n slijtage op die ...

In de knoop

1 juni 2020

'Levert dat nou nog iets op dat blogjes schrijven?''Het kost alleen maar tijd en geld.''Waarom doe je het dan?''Voor het schrijfplezier.''Krijg je er nou nooit ...