Met haar rug naar me toe keek mijn moeder uit het raam van het verpleeghuis.
“Wat zou dat witte spul zijn dat daar overal ligt?”, vroeg ze met zachte stem.
“Dat is sneeuw,” zei ik.
Ze draaide zich langzaam om en keek me verbaasd aan.
“Erg mooi hoor, maar ken ik u ergens van?
Opgenomen in de bundel 55 woordenverhalen deel 1
Geweldig Mies een welverdiend gefeliciteerd
Leuk om te horen. Dank je, Dimph.
Met een paar woorden een verhaal met zo’n enorme lading neerzetten. petje af Mies. Heel mooi gedaan.
Slechts een paar woorden, maar toch o zo verdrietig.
Wat een mooi verhaaltje Mies, ontroerend ook. Terecht uitgekozen voor de bundel, proficiat!
Ik sluit me helemaal aan bij Jannie.
Geweldig! Een vermelding meer dan waard, Mies.
Dank je wel.