Vakantielijstje

Het overzichtje dat ik meestal twee keer per jaar uitprint, heet het ‘We-gaan-op-vakantie-lijstje’. Ik vind het best lekker om er af en toe voor een weekje tussenuit te knijpen maar aan twee zaken heb ik een enorme bloedhekel: de reis naar de altijd veel te verre bestemming en dat bloedirritante vakantielijstje.
Het begint al niet lekker met dat overzichtje: banden oppompen, olie en water controleren, benzine tanken, lampen controleren en de auto wassen en stofzuigen.
Als ik die actiepunten onder ogen heb gehad, is mijn lol al grotendeels over. Ik ben genetisch onbekwaam om bezig zijn met dingen waar je moe en vuil van wordt. Veiligheid en properheid staan bij ons echter hoog in het vaandel zodat ik er niet onderuit kom om mijn tegenstribbelende handen uit de mouwen te steken.
En of de duvel er mee speelt, is er altijd wel een lampje kapot waar ik met m’n dikke vingers niet bij kan. Dan zit er weinig anders op dan in tijdnood naar de garage te racen om het euvel te laten verhelpen.

Van de rest van het vakantielijstje word ik ook al niet vrolijk. ‘Petje voor de zon’ staat er op. Een vermelding die vanwege mijn extreem geminimaliseerde haardos heel logisch lijkt maar als wij vakantie hebben, is er wekenlang geen zon te bekennen.
De ‘zonnebrandcrème’ mag schijnbaar ook niet ontbreken. Naar mijn idee eveneens een enorme verspilling van kofferruimte.
Bij het zien van het item ‘tekenpen’ moet ik altijd even mijn wenkbrauwen fronsen. ‘Waarom geen potlood als er zo nodig getekend moet worden?’ Na een tijdje dringt het dan tot me door dat de tekenpen het plastic apparaatje is waarmee die vieze enge bloedzuigers uit de hond gewurmd moeten worden.
‘Reiswekker’ vind ik ook al jaren een volslagen zinloos attribuut. We beschikken namelijk over geavanceerde smartphones met alarmfunctie. Maar nee, zo’n wekkertje moet mee. Het duurt me altijd zeker een uur om er ergens één op te snorren.
De ‘zaklamp’ heeft geen enkele toegevoegde waarde omdat Nederland ook ’s nachts tegenwoordig één lichtbundel is. Er is geen enkel donker plekje te vinden waar zo’n pocketlantaarn zijn nut kan bewijzen. De batterij van onze zaklamp is trouwens ook altijd leeg.
‘Lucifers en pannenlappen’ weet ik ook nooit op te duikelen. Het zou me zelfs verbazen als we die überhaupt ergens in huis hebben. Ik vink ze altijd maar gewoon af.

Nadat het hele lijstje is afgewerkt, ben ik meestal zwaar aan vakantie toe. Dat komt dan goed uit omdat vakantie vieren toch al het vooropgezette plan was.
Gelukkig staan er ook dingen op dat ‘We-gaan-op-vakantie-lijstje’ die me iets vrolijker stemmen: mijn boeken, mijn tablet en mijn e-reader. Als ik die op zie doemen dan weet ik dat de vakantie toch nog wel eens mee zou kunnen vallen.
Als we eindelijk onderweg zijn en ik gestrest het stuur in mijn knuistjes houd dan begint er na verloop van tijd altijd wat te knagen. Meestal zijn we een kilometer of vijftig van huis als we om moeten keren omdat we toch nog iets belangrijks vergeten zijn: de afwasborstel, de regenkleding of de hond.

10 gedachten over “Vakantielijstje”

  1. herkenbaar, op vakantie gaan is verschrikkelijk door alles wat er aan vooraf moet gaan. Dan bij aankomst de boel dáár inrichten met de spullen uit de koffer(s) en na een bepaald aantal dagen alles weer in de omgekeerde volgorde……

  2. Ierland lijkt mij ook geweldig om een keer te bezoeken. De natuur schijnt er geweldig mooi te zijn. Mooi verhaal Mies. Het schrijven zit in je!

  3. Kom naar het platteland van Ierland, zou ik zo zeggen. Hier hebben we nog geen lichtvervuiling. Straatverlichting is er bij ons namelijk niet en op het meeste Ierse platteland niet. Zelfs snelwegen en andere grotere wegen zijn voor het grootste gedeelte onverlicht. Wanneer ik in de herfst, wanneer het weer vroeger donker is, ’s avonds ga wandelen, heb ik een zaklantaarn bij me om me bij te lichten. Het is hier ook wel lekker onthaasten. Het weer is hier wat onbetrouwbaar maar goed, dat is het in Nederland ook vaak. Ik kan een trip naar mijn geadopteerde thuisland zeker aanraden.

Reacties zijn gesloten.