Een liedje van een paar regels zou ik toch moeten kunnen onthouden. Iedereen zingt, zonder na te denken, die evergreen uit volle borst mee maar bij mij wil het einde er niet meer in.

De uil zat in de olmen
Bij ’t vallen van de nacht
En achter gindse heuvels
Daar riep de koekoek zacht:

Vertel mij maar wat hij zacht riep. Ik zou het niet meer weten al kreeg ik er een miljoen voor. Nou kan die koekoek me eigenlijk finaal gestolen worden want ik wilde het over de uil gaan hebben. Ik heb een stuk of tien uiltjes in de kamers her en der. Ik word altijd warm van binnen als ik er eentje in hout of steen ontwaar. Toen er eens een exemplaar over een weiland met ons opvloog, raakte ik zelfs bijna in extase.

Als kind moet ik al een zwak voor het beest ontwikkeld hebben. Ik ben opgegroeid met Paulus de Boskabouter en De Fabeltjeskrant. Oehoeboeroe en mijnheer De Uil waren mijn favorieten. De boeken van J.K. Rowling heb ik verslonden. De namen van de uilen heb ik natuurlijk zonder moeite onthouden. Hedwig van Harry Potter, Koekeroekus van Ron Wemel en Hermes van Percy Wemel.
Nadat ik dit jaar het prachtige boek ‘Het jaar van uil’ van Pascale Bruinen las, vallen uilen me ook steeds meer op. Ik begin er een wat ongezonde fascinatie voor te krijgen. Nu is het hek sinds deze week helemaal van de dam.

Ik heb een paar mokken gekocht met uilen erop. Zelf heb ik er wat tekst en andere afbeeldingen bij geplakt. Dat kan met die mokken. Ze vielen stiekem behoorlijk duurder uit dan de mokken van de HEMA of de Blokker.
Is het echt waar dat ik dit soort dingen begin te doen? Ja, dat is echt waar. Waarbij de tekst van de koekoek me op de valreep gelukkig ook nog te binnen is geschoten.

De uil zat in de olmen
Bij ’t vallen van de nacht
En achter gindse heuvels
Daar riep de koekoek zacht:
Echt waar?
Echt waar.
Echt waar mijnheer De Uil?
Mmm mmm…

Nog een paar stukjes voor de liefhebbers :