Tweeëntwintig

Ik ben dan wel een man van de klok maar er op kijken doe ik amper. Decennialang droeg ik zelfs geen horloge. Dat ik toch regelmatig een slinkse blik op het uurwerk in de huiskamer werp, merkte ik de afgelopen week. Opvallend vaak was het 22.22 uur was als ik het digitale displaytje in het vizier kreeg. Dat ik het boek Catch-22 van Josef Heller klaar had liggen om te gaan lezen, doet natuurlijk niet ter zake maar fleurt het verhaal wel aardig op.
Nu fantaseer ik er vaak behoorlijk op los maar die steeds terugkerende tijdsaanduiding begon mijn vrouw ook op te vallen aan de opgetrokken wenkbrauwen te zien. Twee keer vroeg ze me, voordat ze naar bed wilde, hoe laat het was. Dat het beide keren acht voor half elf was, zal nu geen verbazing meer wekken. Dubbele cijfers schijnen een bepaalde betekenis te hebben, maar omdat ik – behalve als ik flink gedronken heb – behoorlijk nuchter ben, schoof ik dat fenomeen glimlachend ter zijde. Voor de lol keek ik eens op welke plaats mijn drie initialen in het alfabet stonden en telde ze op. Ik was er niet van onder de indruk dat de uitkomst 22 was. De wereld hangt van toeval aan elkaar.
Gisteren mocht ik de ingrediënten voor de nasi, een paar pakken volle melk, twee puddinkjes en een pakje anijsstaafjes – waar zijn die blokjes in hemelsnaam gebleven? – bij elkaar zien te sprokkelen. Op de anijsstaafjes na, die geen mens in de winkel wist te liggen, lukte dat wonderwel. De kassa gaf natuurlijk echt géén € 22,22 aan. Het eindbedrag zat er twee cent onder en dat vind ik nogal een behoorlijke foutmarge.
Dit stukje verschijnt hier op 13 september. Ik ga de dag en maand echt niet bij elkaar optellen. Ik geloof pas dat er meer tussen hemel en aarde is als dit stukje uit precies 22 zinnen zou bestaan. Dat zou wat zijn zeg. Ik ga maar eens aan Catch-22 beginnen. Dan doe ik tenminste iets nuttigs met mijn tijd.

21 gedachten over “Tweeëntwintig”

  1. Wat geinig.. ik ervaar ook vaak vier dezelfde getallen op mijn digitale klok. Vind het ook wat hebben.
    Vind het echt iets voor jou, Mies, om nu een stukje te typen van 22 regels ???

  2. Leuk. Ik zie heel vaak 222. Al sinds ik een kind was. Mijn moeder zat kort na de oorlogsjaren in een meisjes-internaat. Daar was zij nummer 222. Het stond op bijna alles. Mijn oma moest etiketjes naaien in haar schort, haar gymshirt. Het was het nummer van haar couchette. Haar boekentas had dit nummer. Het stond zelfs gekerfd / gekrast op haar bestek. Veel van die zaken nam ze mee toen ze met mijn vader trouwde. Ik zag dus als kind veel van die spullen terug. Het bewaren heb ik dus van geen vreemden. En tot de dag van vandaag zie ik heel vaak 222

Reacties zijn gesloten.