Mijn technisch inzicht mag gerust belabberd genoemd worden. Hoogstzelden hang ik iets aan de muur dat langer dan een dag blijft zitten of weet ik een apparaat te laten functioneren waarvoor het bedoeld is. Ik zucht en steun en probeer maar wat. Het resultaat is de ene keer lachwekkend en de andere keer om te huilen. Lees verder In zijn achteruit →

Het was pauze en ik constateerde met grote tevredenheid dat ik mijn brood vergeten was én dat de achterband van mijn fiets lek stond. Ik had nu twee goede redenen om, in plaats van een stukje te fietsen, het bedrijfsrestaurant op te zoeken voor een lekkere lunch. Lees verder Het regent, het regent →

Ik geloof niet dat ik tot de categorie normale mensen gerekend kan worden. Een paar bijzondere karaktertrekken hebben daar wel voor gezorgd in de afgelopen zestig jaar. Ik heb er wonderwel mee leren leven. Voor mijn omgeving kan het soms knap lastig zijn. Lees verder Slechte grap →

Mijn allereerste psychische optater van jewelste kreeg ik op mijn negenentwintigste.
Een vierjarige kleuter zwaaide op straat enthousiast naar me en riep vrolijk: “dag opa.” Lees verder Trauma →

Mijn vrouw was van d’r fiets gekukeld en onze hond had op een nieuwe acrobatische sprong geoefend. Ik bleek de enige van ons drieën te zijn die nog redelijk rechtop lopend aan het weekendje Zeeland kon beginnen. Lees verder Soms zit het mee →