Ze hadden een hek om haar heen gezet. Ontspannen lag ze, beschermd tegen overenthousiaste wandelaars, op de oever te broeden op een zwikje eieren. De mannelijke zwaan dobberde kalm op de Moezel op zoek naar een verdwaalde waterplant of een ondermaats voorntje.
Lees verder De zwaan op de Moezel →

Donar de stormgod had er zin in gehad die dag. Hij had geblazen alsof het zijn eerste werkdag was. Dolenthousiast en niet van ophouden wetend. Hoewel hij wat tot bedaren was gekomen, was het die avond nog behoorlijk guur en winderig. Of we deze keer met ónze auto zouden gaan, had de vriendin gevraagd. Lees verder Een prijzig velletje papier →

De afgelopen tien jaar ben ik welgeteld één keer met onze gammele Citroën naar mijn werk gehobbeld. Dat was een paar maanden geleden. Vrijwillig haal ik het niet in mijn hoofd om mijn fiets in de schuur te laten staan. Zelfs hagelstenen en gure noordenwinden kunnen mij niet deren. Ik ga immer blijmoedig met de fiets. Die droevige maandag net na de vakantie moest ik noodgedwongen afzien van mijn dagelijkse fietstochtje. Lees verder De bench die niet thuis wil komen →

Mijn technisch inzicht mag gerust belabberd genoemd worden. Hoogstzelden hang ik iets aan de muur dat langer dan een dag blijft zitten of weet ik een apparaat te laten functioneren waarvoor het bedoeld is. Ik zucht en steun en probeer maar wat. Het resultaat is de ene keer lachwekkend en de andere keer om te huilen. Lees verder In zijn achteruit →

Het was pauze en ik constateerde met grote tevredenheid dat ik mijn brood vergeten was én dat de achterband van mijn fiets lek stond. Ik had nu twee goede redenen om, in plaats van een stukje te fietsen, het bedrijfsrestaurant op te zoeken voor een lekkere lunch. Lees verder Het regent, het regent →