Geacht college,
Beste burgemeester en lieve wethouders,
Het is mij bij toeval ter ore gekomen dat u als gemeentebestuur bijzonder veel belang hecht aan hoogwaardige cultuur binnen onze gemeentegrenzen.
Ik weet zo net nog niet of dat wel zo is.
Over enkele weken is het achtenvijftig jaar geleden dat mijn moeder mij zonder noemenswaardige inspanningen op een bovenverdieping in de toenmalige St. Josefstraat ter wereld bracht.
Als u dat even niets zegt: tegenwoordig heet dat de Kempischebaan.
Omdat ik dus al bijna zes decennia onze gemeente wandelend en fietsend (met of zonder hondenkar) doorkruis, weet ik dat we 493 straten hebben. Maar pin me op het exacte aantal niet vast want ik heb een weekje de griep gehad. Misschien zijn er één of twee bijgekomen.
Het zijn straatnamen van lik-me-vestje.
We hebben een riedel straten die aangeven naar welk oord je koers hebt gezet. Maastrichterweg, Luikerweg, Eindhovenseweg. Van dat soort. Totaal onzinnig en nutteloos. Ik heb al een TomTom.
Er is een wijk met pastoors, dekens en monseigneurs terwijl er amper nog een katholiek rondloopt in het dorp.
Heel de Koninklijke familie is geëerd met een straatnaam. Van Emma, Wilhelmina en Juliana tot aan Beatrix met haar zussen. Op koningsdag kun je een kanon afschieten hier.
Kent u Hertog Otto? Toch heb ik een kwart eeuw in de Hertog Ottostaat gewoond. Ook bij de andere zes hertogen en de ene hertogin die we als straatnaam rijk zijn, gaat er bij geen enkele inwoner een belletje van herkenning rinkelen.
Leest u als college wel eens een boek? Ik kan het me niet voorstellen. Want van die bijna 500 straten is er geen één vernoemd naar een schrijver.
Geen Harry Mulischweg, geen W.F. Hermanslaan, geen Hella Haassestraat. En dan zal ik maar niet vragen of u ooit gehoord heeft van Joost van den Vondel, Bredero of Jan van Ruusbroec.
Vanavond zag ik een groot bord langs de weg. Op een braakliggend terrein gaat weer gebouwd worden.
Volkomen logisch omdat ook in ons dorp de oudste hobby van de mens nog flink beoefend wordt. Er zijn dus huizen nodig. En waar huizen moeten komen, kunnen straten niet ontbreken. Gezien de lap grond die ik ontwaarde, spreken we volgens mij toch al gauw over een straatje of twaalf, dertien.
Grijp hier uw kans is mijn advies. Breng cultuur binnen onze grenzen. Ga op de literaire toer. Promoot het lezen. Als het geven van schrijversnamen een brug te ver mocht zijn dan mogen wat mij betreft boektitels ook.
Ik neem graag en optie op Nooit meer slapen 66.