Slechte grap

Ik geloof niet dat ik tot de categorie normale mensen gerekend kan worden. Een paar bijzondere karaktertrekken hebben daar wel voor gezorgd in de afgelopen zestig jaar. Ik heb er wonderwel mee leren leven. Voor mijn omgeving kan het soms knap lastig zijn.

Het is redelijk bewezen dat een willekeurig jaar op 31 december stopt. Bij mij is dat minimaal drie weken eerder. Ik houd het zo rond 8 december meestal wel voor gezien. Ik nestel me in een oude leunstoel, pak de stapel boeken die ik al lang uit had moeten hebben en zet mijn leesbril op. De deuren van YouTube, Facebook, Mieshuibers.nl en Twitter doe ik op slot. Met een “I’ll be back” dat niemand hoort, neem ik afscheid.
Of ik iemand daarmee groot verdriet doe, kan me niet schelen. Ik behoor namelijk niet tot de categorie normale mensen. Het herhalen van statements bewijst dat net zozeer als het gebruik van Engelse woorden.

De Chinees op de hoek heeft geen slechte klanten aan ons. Op woensdagen is de kooktijd beperkt en ik zorg dan vaak voor het eten. Ik ben goed in Chinees halen.
Toen ik vanavond op de tomatensoep, de loempia, de bami en het bakje sambal zat te wachten, plofte er een manneke van een jaar of zes naast me neer terwijl zijn moeder de bestelling plaatste. Zoals het een modern mens betaamt, zat ik wat facebookberichten te lezen. Het was per slot van rekening pas 7 december.
Het kind stootte me aan en zei luid en duidelijk: “jij bent gek.”
Ik mag dat wel als mensen in één oogopslag kunnen zien wat voor vlees ze in de kuip hebben. Ik stak dus mijn duim op. Moeder was minder gecharmeerd van de eerlijke openingszin van haar kind. Ze draaide zich om en gaf hem een tik tegen het rechteroor.
Ik mag dat wel als mensen zich bekwaam kwijten van hun opvoedkundige taak.
Toen mijn eten in het plastic draagtasje zat en ik opstond om het pand te verlaten, stak het joch zijn tong tegen me uit. Er zijn natuurlijk grenzen aan wat ik kan hebben. Omdat ik niet tot de categorie normale mensen behoor, deed ik iets wat ik natuurlijk nooit had mogen doen: ik stak mijn tong ook uit. Het manneke begon te huilen. Het zou wel héél erg zijn om toe te geven dat ik begon te lachen. Maar helaas ben ik ook nog eens akelig eerlijk.

13 gedachten over “Slechte grap”

Reacties zijn gesloten.