Sesam, open u

Ik was tien jaar en bezat nog geen enkel boek. Bij de jeugdbibliotheek leende ik me een breuk maar dat voelde toch nog niet helemaal zoals ik het graag wilde hebben. In de etalage van de plaatselijke boekhandel had ik het zien liggen. Een setje van vier pockets. Het speeksel droop langs mijn mondhoeken als ik de boekjes bekeek. Zeker drie keer per week keek ik door die ruit. Maar ik had geen centjes.

Het zou een wereldreis gaan worden. Midden in de nacht werden we wakker gemaakt. Ome Gerrit en tante Lien kwamen tegen vijven voorgereden met hun oude Volkswagenbusje.
Hun twee zonen met een vriendje, neef Tjeu en tante Diny waren ook van de partij. Mijn ouders persten mijn zusjes van vijf en drie jaar oud in het busje en namen zelf ook plaats. Toen moest ik er ook nog in. Twaalf man en een zwik bagage om u tegen te zeggen. Drie tenten, tientallen potten en pannen en een berg luchtbedden. Het busje zakje al bijna door zijn hoeven voordat er een meter gereden was.
In de Belgische Ardennen moest er regelmatig door elf man uitgestapt worden omdat Ome Gerrit het vervoermiddel anders de flauwe heuveltjes niet op kon krijgen.
Het lukte op de één of andere manier om heelhuids in Luxemburg aan te komen.
“Je krijgt vijftig cent zakgeld per dag”, zei mijn vader, “dan kan je hier in Bourscheid leuke dingetjes voor jezelf kopen.”
“Ik spaar alles”, was mijn dappere antwoord. Mijn vader knikte begrijpend.
Ik had in de vierde klas van de lagere school al een negen voor rekenen dus ik wist tamelijk rap dat ik op zeven hele guldens uit zou komen. Dat was precies genoeg.

sesam-4-boeken

Twee weken later stapte ik boekhandel Priem binnen. Ik kocht het Sesam handboek der mens- dier- en plantkunde. Een setje van vier boeken waar ik zo trots als een pauw mee op huis aan ging. Mijn eerste eigen boeken.
Dit jaar ben ik er vijftig jaar klant. Ik ben in de loop der tijd regelmatig vreemd gegaan maar tegenwoordig koop ik alleen nog daar. De plaatselijke middenstand mag steeds meer op mijn sympathie rekenen. Bij mijn boekhandel werken aardige en kundige mensen waar je ook nog geanimeerd mee over boeken kunt praten.
Als ik bij die boekhandel voor de deur sta, zeg ik nog steeds om binnen te komen: “Sesam, open u”.
Het werkt nooit, maar zo denk ik altijd even terug aan dat manneke van tien dat daar vijftig jaar geleden zijn eerste vier boekjes kocht.

11 gedachten over “Sesam, open u”

  1. Nogmaals gelezen en weer kwam diezelfde reactie bij me op: Als kind het opsparen van mijn zakgeld om een boek te kunnen kopen. Tegenwoordig heb ik overigens een E-reader die ik tijdens vakanties meeneem. Een boek voelt fijner, maar het is wel een prima uitvinding om ruimte te sparen in je vakantiekoffier.

  2. Wat een leuk en ook herkenbaar verhaal. Ook ik ging als kind heel vaak naar de bibliotheek en “verlas mijn verstand”, volgens mijn moeder. Ook mijn zakgeld werd opgespaard om weer een boek te kunnen kopen.
    Ook nu nog koop ik regelmatig boeken. Met mezelf heb ik afgesproken dat voor elk nieuw gekocht boek een oud boek weg moet. Ik weet alleen nooit welk boek, dus die afspraak werkt niet.

  3. Bijzonder dat je de Sesam-reeks zo graag wilde hebben en lezen natuurlijk. Ook erg fijn dat je de plaatselijke boekhandel trouw blijft. Dat zouden meer mensen moeten doen. En het verhaal over de bus is erg beeldend en grappig!

Reacties zijn gesloten.