Ik was er écht vanuit gegaan dat ik minimaal tot mijn zevenenzestigste aan de bak zou moeten. Toen kwam de brief van de bankgiroloterij. We konden het amper geloven. Ook na zes keer lezen, moesten we concluderen dat het genieten blazen ging worden. We maakten een dansje waarbij het in mijn rug schoot en mijn vrouw haar teen aan het tv-meubel stootte. Kermend van de pijn hadden we het grootste plezier.
‘Ik ga maandag mijn baas kond doen van deze verrassende ontwikkeling’, grinnikte ik.
‘Stop nou niet meteen, afbouwen is volgens mij beter.’
‘Ja’, zei ik, ‘misschien heb je gelijk en kunnen we beter eerst de prijs incasseren en dan kalm even nadenken over de verdere invulling van het prachtige leven dat voor ons ligt.’
Ik logde in op de website van de bankgiroloterij en probeerde te ontdekken waar ik het allemaal in kon vullen. Ik kon het niet vinden. Hoe goed ik ook zocht. Ik pakte de brief van de bankgiroloterij er weer bij. Het stond er potverdorie toch zwart op wit: U hebt een prijs naar keuze gewonnen.
Mijn vrouw en ik hadden besloten om niet het onderste uit de kan te willen en voor precies één miljoen euro te gaan. Dat leek ons mooi genoeg om de zeven jaar tot aan onze AOW te overbruggen. Maar ik zag geen enkel invulveld voor bedragen.
Wel zagen we een paar boeken. ‘Kies er daar maar één van’, zei mijn vrouw. Ik was het gedoe ook aardig beu aan het worden en klikte dus maar op De Greppel van Herman Koch. Ook eigenlijk best wel een leuk prijsje voor mij als boekenliefhebber.
En ach, zo’n verschrikkelijk enorme hekel aan mijn werk heb ik nou ook weer niet.