Oude liefde

Ik ben hopeloos slecht in leeftijden schatten. Ik zit er ook vaak een jaar of vijf naast als ik in de spiegel kijk.
Toen ik ze in de verte ontwaarde, zag ik wel dat ze beiden niet meer zo piep waren. Hij liep een beetje kromgebogen met een wandelstok in zijn rechterhand en zij sleepte wat met haar linkerbeen.
Ze naderden mij en mijn hond. Het duurde even. Het tempo was bescheiden.
Toen we elkaar troffen, bleek dat ze inderdaad oud waren. Héél oud. Als ze al geen eindje in de negentig waren dan zaten ze er toch dicht tegenaan.
Maar ik ben slecht in leeftijden schatten. Héél slecht. Ik blijf dus maar aan de voorzichtige kant: hij 89 en zij 88. Vrouwen zijn vaak iets jonger.

Ze liepen hand in hand. Niet ter wederzijdse ondersteuning want ze waren kwieker dan ik een minuutje eerder nog had vermoed.
Nee, ze hielden elkaars hand vast omdat ze van elkaar hielden. Van nature heb ik niet zo’n kijk op liefdesuitingen maar nu zag én voelde ik het. Ze glimlachten even naar elkaar en toen – als ware het afgesproken – naar mij. Twee oude lieve gezichten, één innemende glimlach. Ik glimlachte terug.
De bomen in het park bogen lichtjes.
De man en de vrouw die besloten hadden om samen gelukkig te worden en samen gelukkig te blijven, liepen rustig verder.
Hand in hand in het nu.

Mijn vrouw en ik wandelen door het park. We zijn stukken jonger dan de heer met de gekromde rug en de mevrouw met het been dat niet meer helemaal wil. Ik ben niet goed in leeftijden schatten maar dertig jaar moet het zeker zijn. Ik ben een jaar ouder dan mijn vrouw. Vrouwen zijn vaak iets jonger.
Onverwachts neem ik haar hand in die van mij. Ze kijkt me verbaasd aan.
“Wat is er?”, vraagt ze.
“Ik dacht aan ons, aan als we oud zijn”, antwoord ik.
De druk op mijn hand neemt toe als ik tegen haar glimlach.
De bomen in het park buigen lichtjes. We lopen rustig verder.
Hand in hand in het nu.
We weten dat we hetzelfde denken.
Dat het nu voor ons nog zeker dertig jaar mag duren.

4 gedachten over “Oude liefde”

Reacties zijn gesloten.