Oude gluurder

Het is precies duizend meter lopen van onze voordeur tot aan de kijkgaatjes in de etalage. Ik schaam me diep omdat ik me al wekenlang als een oude gluurder gedraag. Het grote raam is, op de kijkgaatjes na, dichtgeplakt. Ik kan momenteel niet veel anders doen dan mijn drang bevredigen. Ik moet weten hoe het daarbinnen vordert en gluur alsof mijn leven ervan afhangt.
De enige echte boekhandel die ons dorp rijk was, is al een paar jaar weg en hier, schuin tegenover de plek waar ik bijna zestig jaar mijn boeken kocht, wordt hard gewerkt aan de inrichting van een nieuwe.

Komende vrijdag gaat de boekhandel open is me ter ore gekomen. Ik zou willen dat ik dan kan promoveren van gluurder tot klant. Helaas heb ik één probleempje. Want hoe ik de komst van deze nieuwe boekhandel ook toejuich: ik zit gruwelijk met de situatie thuis in mijn maag. Mijn eigen biebje op de bovenverdieping staat tjokvol. Er kan geen boek meer bij. Alsof dat al niet dramatisch genoeg is, heb ik in mijn kasten nog schrikbarend veel boeken staan waarvan de bladzijden nog nooit een straaltje licht hebben gezien. Ik durf niet eens te zeggen om hoeveel boeken het gaat. Zelfs niet tegen mezelf.

Ik kan helemaal geen nieuwe boekhandel op loopafstand gebruiken. Het is pijnlijk, maar ik moet een gluurder blijven. Dat dat gluren binnenkort door de hele etalage kan in plaats van alleen door de kijkgaatjes, is het enige, hoewel wat trieste, voordeel.
Als net gepensioneerde zou ik dingen te verwerken krijgen, maar met deze ultieme uitdaging had ik geen rekening gehouden. Ik wil vrijdag koste wat het kost niet overstag gaan. Helaas ken ik mezelf maar al te goed. Een enorme blokkade opwerpen, is het enige dat me nu nog kan redden.

Ik koop vrijdag geen boek tenzij iemand me er voor die tijd van weet te overtuigen dat mijn leesleven zonder een bepaalde roman enorm tekortgedaan wordt. Als ik dat boek nog niet in mijn bezit heb dan ontkom ik er natuurlijk niet aan om het aan te schaffen. Ik weet dan dat het mijn schuld niet is. Tegen overmacht valt weinig uit te richten.

Precies halverwege de boekhandel en ons huis ligt een bloemenzaak. Als ik vrijdag met een boek over straat loop dan maak ik daar een tussenstop. Volgens mij werkt er niets beter dan je onschuld thuis kracht bij te zetten met een prachtig boeket bloemen.

Koperen tuin

Een stem uit de diepte

Waar blijft de ziel?

Waar blijft de ziel?

Blind date

Blind date

Boeken

Als de nood het hoogst is

Oude gluurder

Rubriek : Boekleven

Onderwerp : Boekhandel