Ik zal wel iets te veel thrillers gelezen hebben in mijn jonge leven. Boris Starling zou en moest me in zijn boek Messias negentig bladzijden voor het einde op het verkeerde been zetten. Ik stonk er niet in en zag volkomen helder hoe de moordvork in de steel zat. Als ik ergens flink de pee in heb dan is het wel dat ik de clou doorheb. Het was me nét iets te doorzichtig gebracht. Doorlezen als je weet wie de enge seriemoordenaar is, is niet iets waar ik warm voor loop, maar ik wilde mijn eigen slimmigheid graag bevestigd zien. Ik sloeg de laatste bladzijde pas om toen de kerkklok die nacht twee keer sloeg.
Over op het verkeerde been zetten gesproken: dit is dus geen boekrecensie. Ik ben de laatste tijd nogal van het rigoureuze stoppen met bezigheden. Het moet aan het droge weer liggen. Zonder regen ben ik nergens. Eerst gooide ik Facebook met een fraaie zwier overboord en nu heb ik het schrijven van recensies aan de verdorde wilgen gehangen. Niet dat ik de laatste tijd zoveel tijd aan dat recenseren kwijt was, maar tot een definitief vaarwel was het nog niet gekomen. De eerder geschreven recensies heb ik hier stiekem weggemoffeld. Ik heb tijd gemaakt om dat te doen waar ik blij van word: lezen.
Ik zou er niet van staan te kijken als ik zo lekker in de leesflow kom dat zelfs mijn website het moet gaan bezuren. Ik durf het woord stekker nog niet in de mond te nemen maar ik sta nergens meer van te kijken. Het wordt de hoogste tijd dat er flink wat water op de kurkdroge grond en op mijn uitgedroogde bolletje klettert. Door het watertekort van de laatste maand ga ik steeds meer rare strapatsen vertonen.
Jeetje hé! Dat klimaatverandering veel effecten zou hebben was bekend maar deze zag ik niet aankomen. Ga NU een regenradarapp installeren om te kunnen zien of er in het zuiden van het land water naar beneden valt en de schrijf-Mies misschien voor zijn fans behouden blijft.
Laten we hopen dat die app werkt. Voorlopig haak ik – buiten het stoppen met recensies – nog niet af.
Ik ga een regendansje doen, als jij de juiste boeken voor jezelf uitkiest, die wel uit te lezen vallen, met recensies tot het eind. Hou er veel te veel van! 😉
Ik hinkte toch te veel op twee pootjes. Met recenseren stop ik echt. Met de rest ga ik voorlopig nog wel door zolang de zin niet helemaal over is. Maar de twijfel is er wel.
Ik zal je recensies en woordenstroompjes gaan missen, Mies.
Ze zijn door de jaren heen erg verslavend geworden.
Maar goed, tis hoe dan ook jouw keuze.
Hoop dat je de draad weer snel oppakt.
Misschien doet een ijskoud voetenbadje al wonderen voor jou, Miesje ???
Dat van die recensies is wel definitief. De rest kan met water mogelijk nog wel een halt toegeroepen worden.