Onverwacht bezoek

Ik zag ‘m pas toen ik in mijn leesstoel ging zitten. Het vele haar in zijn nek was het eerste dat me opviel. Nog nooit eerder was ik er eentje in mijn leeskamer tegengekomen. Ook ergens anders trouwens niet.
Hij had zich op het puntje van de leuning genesteld. Waarschijnlijk kunnen ze gemakkelijk tegen gladde oppervlakten omhoog klauteren.
Hij had een boekje in zijn handen. Ik knikte ernaar. Hij begreep de wenk.
“Dit is een werkje van mijn zus Karla Bouter met als titel ‘Te veel fantasie kan u akelig opbreken’. Het is bij ons kabouters al jaren een bestseller. Nou ben ik even langs komen wippen om je te attenderen op het feit dat jij het in je columns niet zo nauw met de waarheid neemt. Wij vinden dat zoiets een halt toegeroepen moet worden. We weten dat je het niet kunt laten om te schrijven over alles wat je meemaakt en dus zal je over deze ontmoeting met mij ook wel iets kwijt willen. Het leuke is dat geen mens je daarna nog ooit serieus gaat nemen.”

Hij had niet alleen een puntmuts maar ook een punt wist ik meteen.
“Jullie bestaan helemaal niet en dan kom je hier vrolijk mijn schrijverscarrière een beetje om zeep liggen helpen”, zei ik wat geïrriteerd.
Met zijn korte armpje wees hij mijn boeken in de tien boekenkasten aan.
“Hoeveel ervan heb je nog steeds niet gelezen?”, vroeg hij vals.
“Euh…, een stuk of vierhonderd of zo. Dat valt nog wel mee toch?”
“En dat zit dan maar achter zijn computer van die stupide verhaaltjes te verzinnen terwijl de tijd doortikt. Lezen moet je. Op die onzinnige stukjes van je zit niemand te wachten.”
“Als je maar niet denkt dat ik ook maar iets van die lariekoek in mijn volgende blog verwerk.”
“Je kunt het niet laten Mies, neem dat maar van me aan. Je krijgt daarna zoveel bagger over je heen dat je zou willen dat je nooit met schrijven begonnen was. Hoe lang ben je nu al in Ulysses van James Joyce aan het lezen? Anderhalf jaar? Dat bedoel ik. I rest my case.”

Hij gleed van de leuning en liet het boekje van zijn zus liggen. De kabouter verdween door de deur. Even later hoorde ik geronk. Ik keek door het raam naar buiten en zag een klein motortje met zijspan wegrijden. Mijn bezoeker zat in het bakkie en waarschijnlijk stuurde zijn zus.
“Zo’n slechte ogen heb ik dus nog niet”, dacht ik. Ik draaide me om, ging zitten en sloeg het boekje open.
“Fantasie is het mooiste dat er is”, las ik, “het dient gekoesterd te worden. Hou je niet in en maak de wereld een beetje vriendelijker, vrolijker en verrassender. Schrijf lekker wat je wilt en laat kabouters maar uit hun ongeschoren nekken zwammen.”

wijze uil

De wijze uil

/ Biebje, Boekleven
Buurtbieb

Biebje

/ Biebje, Boekleven

22 gedachten over “Onverwacht bezoek”

  1. Hier in Ierland kennen we de Leprechaun, een kabouter/schoenmaker die, wanneer je hem vangt, je drie wensen schenkt voor zijn vrijheid. Dat is echter een watje vergeleken met de Sidhe ook wel Shee genoemd maar in populair taalgebruik als fairy. Deze elfen of feeën leven onder kunstmatige heuvels, fairy hills of fairy haunts genoemd, waaronder zich hun burchten bevinden en waar elfenpaden heen leiden. Ze kunnen zich in verschillende gedaantes vertonen en zien er meestal vrij menselijk uit. Wanneer ze willen, blijven ze onzichtbaar. Je huis op een elfenpad bouwen brengt ongeluk tenzij je om toestemming hebt gevraagd, wanneer je koeien op een fairy hill laten grazen kunnen ze ziek worden. Een elfenheuvel verstoren of, nog erger, afgraven, is natuurlijk helemaal uit den boze en zal je hele familie in het ongeluk storten terwijl de schuldige waarschijnlijk niet lang meer leeft. Op een fairy hill in slaap vallen is niet aan te raden want waarschijnlijk wordt je wat katerig wakker na de meest vreemde dromen over feesten en banketten met de elfen om er achter te komen dat er tientallen jaren zijn verstreken. ’s Nachts zijn er vreemde zaken op en rond elfenheuvels waar te nemen en een verstandig mens mijdt deze plekken na zonsondergang. Overdag zie je soms op een windstille dag blaadjes en stof opdwarrelen en over de weg bewegen. Dan weet je dat er een fairy oversteekt. Fairy haunts/hills bevinden zich op veel plaatsen in Ierland. Ik woon even buiten Ballingarry, County Limerick en vlak bij zo’n fairy haunt/hill. (zie bijgevoegde lijst met landkaart, nr 4 op de kaart). Daarnaast is Lough Gur, een meer omringd door lage heuvels in het graafschap Limerick een verzamelplaats van de Sidhe (een soort hangplek voor fairies zou je kunnen zeggen. Een keer in de 7 jaar valt het meer kort droog en vormt het een poort naar het land van de eeuwige jeugd (Tir na nÓg) waar de Sidhe wonen. Rond die tijd laat de witte vrouw (een van de fairies) een mens als een soort offer in het meer verdrinken om hem of haar mee te nemen naar Tir na nÓg. Je snapt het wel: ik ben op mijn hoede want het is hier linke soep op het platteland van Ierland. Niet voor niets heb ik twee katten. Katten kunnen namelijk altijd fairies zien. http://www.shee-eire.com/magic&mythology/fairylore/Fairy-haunts/list-fairy-haunts/Fairyhaunts.htm

  2. of je wel of niet in kabouters geloofd, je kunt ze maar beter te vriend houden. het blijken onvoorstelbare klieren als ze eenmaal boos zijn. Verstoppen steeds je favoriete en noodzakelijke spullen, eten de kasten leeg, eigenen zich van alles toe. Vragen op de meest onmogelijke tijdstippen om aandacht en meer van dat soort ongein of ben ik nu in de war met tieners?

    • Ik begrijp dat sommige ouders een punthoofd krijgen van hun tieners.
      Een blik in de spiegel geeft vast antwoord op jouw vraag.

      Ik weet nog wel uit mijn tienertijd dat ik er altijd van uitging dat de kabouters de meest vervelende klusjes zouden uitvoeren.
      Of waren dat nu mijn ouders die van mij een punthoofd kregen?

      Vrolijke groet,

Reacties zijn gesloten.