Ondersteboven

Ik zal toch al gauw een maandje of honderd bezig zijn om mijn shagbuil definitief aan de wilgen te hangen. Voor de snelle rekenaars onder ons: een jaartje of acht dus. Vaak lukte het me een paar uur om van de nicotine af te blijven. Zeker als ik de griep had.
Als ik in vorm was dan haalde ik enkele dagen of zelfs af en toe een week. Bij hoge uitzondering liep ik pas na enkele maanden gillend van de stress naar de benzinepomp of de supermarkt.
Ik ben een notoire nicotineverslaafde die het maar niet voor elkaar krijgt om van die vermaledijde zooi af te blijven.

Na opnieuw een dappere maar desalniettemin mislukte poging kwam een collega met een vraag op de proppen die me nog niet eerder was gesteld: “waarom probeer je niet eens zo’n elektronische sigaret?”
Ik wuifde het idee totaal ongeïnteresseerd weg maar sloeg ’s avonds stiekem toch aan het googlen. Wat ik voorgeschoteld kreeg over het e-roken was totaal abracadabra voor me. Ohm, mHa, propyleenglycool, vegetable glycerine, atomizer, coil en clearomizer. De moed zonk me in de schoenen en ik draaide nog maar een shagje. Om het allemaal een beetje te kunnen volgen leek een universitaire studie me geen overbodige luxe.
Omdat ik links en rechts op wat vakjes klikte, bleek ik ineens een e-sigaret in een virtueel winkelwagentje te hebben liggen. Samen met wat flesjes nicotine. Dan kon ik net zo goed ook maar betalen, dacht ik dolgedraaid.
Ik had er inmiddels geen enkel benul meer van wat ik thuisgestuurd zou krijgen.

Toen ik het bestelde na een dag al uit kon pakken, leek het apparaat meer weg te hebben van een blokfluit, een vibrator of een gasaansteker dan van een sigaret.
Ik bestudeerde de tekeningetjes van de gebruiksaanwijzing maar ik snapte er geen rooie biet van. Ik besloot de nicotinevloeistof er om te beginnen maar eens in kieperen. Daar kon weinig moeilijks aan zijn, dacht ik.
Na enkele tellen zat heel het elektronische geval onder de drek. Evenals de tafel, mijn broek en mijn handen constateerde ik met toenemende walging. De handleiding met de plaatjes had op z’n kop gelegen. Het vloeibare spul had er aan de andere kant in gemoeten.

Nu ik een weekje verder ben, moet ik zeggen dat ik totaal in de ban van het dampen ben geraakt.
Roken mag je namelijk niet meer zeggen als je op de elektronische toer bent gegaan. Ik begin me de terminologie al verbazingwekkend snel eigen te maken.
Nu nog even het ultieme smaakje zien te vinden en mij krijgen ze geen shagbuil meer verkocht. De regering en de tabaksindustrie zullen dan wel geen vriendjes meer met me willen zijn. Nou ja, geen ramp want ik moest ze toch al niet.

Ananas

Ananas

/ Dampen, Dampsignalen

19 gedachten over “Ondersteboven”

  1. Wat een leuke blog, ik heb ervan genoten! En werd vervolgens doorgelinkt naar je blog over de 40 auralagen. Bijzonder boek hè? Was je ook bij de boekpresentatie?

    • Dank je wel. En ja, ik was ook bij de boekpresentatie. Ik zal het je nog sterker vertellen: volgens mij hebben wij buiten nog samen staan te dampen. Of ik moet me wel héél sterk vergissen. Maar dat denk ik haast niet. 🙂

  2. Wat een leuk blog! Soms is een linkje aanklikken op het dampforum toch wel waardevol 🙂 Ik heb zo een paar blogberichtjes gelezen en in combinatie met je forummelding dat de a-tjes je nu écht niet meer smaken vraag ik me af of je je neefje al hebt geïnformeerd over het feit dat je niet meer ‘rookt’….; -)

    • 🙂 Hartstikke leuk dat je me zo ‘gevonden’ hebt. Mijn neefje woont nog steeds een eind uit de buurt. Ik heb er eerlijk gezegd nog niet bij stilgestaan om hem op de hoogte te brengen. 😉

Reacties zijn gesloten.