Voor de elfde keer in twee jaar tijd zat ik zuchtend in mijn biebje. Ik kreeg het immense probleem mijn boekenwereld niet uit. Steeds ging het een tijdje goed, maar dan werd de oplossing weer meedogenloos door de tijd ingehaald. Er bleven maar boeken ongevraagd de ruimte binnenwandelen. Er zaten blijkbaar te veel zwakke plekken in de barrières die ik had opgeworpen.
Ik begon maar weer te sjouwen, te verzetten en te stapelen. Uit de slaapkamer kon ik nog een rekje vissen om de ergste druk van de ketel te halen. Al ploeterende kwam ik ‘Waanzin in de wereldliteratuur’ van Pieter Steinz twee keer tegen net als een paar minuten later ‘Slaap!’ van Annelies Verbeke. Ik had me duidelijk weer een paar keer vergaloppeerd.
Bij de thrillers wilde het écht voor geen meter lukken. Het tekort aan ruimte deed pijn aan de ogen. Eén boek kon ik gaan lezen natuurlijk. Als ik er dan flink bij zuchtte, gaf dat misschien wat lucht aan een hart vol smart en vier centimeter winst. Van Alex Kava had ik al eerder twee boeken verslonden. Ik pakte ‘Noodzakelijk kwaad’ uit de boekenkast.
Vijf dagen later concludeerde ik dat deze thriller een kleine tegenvaller was. Ik kreeg een zeldzame ingeving en hakte direct moedig de knoop door. Ik propte het boek van Kava en nog drie ongelezen thrillers van haar samen met wat bundels van Youp van ’t Hek en Kees van Kooten in een plastic tasje en wandelde naar het ruilbiebje op de hoek van de straat.
Ruimte in mijn biebje en ruimte in mijn hoofd krijgen de hoogste prioriteit. Ik zie het maar als noodzakelijk kwaad. Als ik elke maand zo’n tochtje met vijf boeken onderneem dan heb ik op de dag dat ik negentig word een kamer met twaalf lege boekenkasten. Op 15 juni 2046 spring ik op mijn fietsje en bel twee kilometer verderop aan bij het verzorgingshuis in de hoop dat ze me nog negen jaar onderdak willen verlenen. Nu maar duimen dat ze daar een paar volle boekenkasten hebben en dat mijn vrouw gezellig met me mee wil fietsen.
Van boeken krijg je nooit genoeg! Ik herken het probleem. In het bejaardenhuis hier in het dorp, staat beneden een grote boekenkast vol weggeef boeken. Meestal ruil ik er daar een paar om.
Groetjes
Goed idee. Ik weet niet of ze bij ons ook zoiets hebben. Ik ga alvast maar eens neuzen.
Heerlijk om je weer te lezen. Even dacht ik dat je in het kastje weer nieuwe mooie exemplaren had zien staan en met meer boeken huiswaarts keerde, maar je hebt het keurig gedaan.
Goed hé. Ik ga het echt vaker doen dat weggeven.
Boeken! En dan wegdoen! Moeilijk!
Wij gaan in maart verhuizen, misschien moet ik daar dan eens een mini blbliotheek beginnen voor het huis. Zo’n kastje waar mensen boeken uit kunnen halen en gelezen boeken in terug kunnen zetten. Het dorp heeft geen bibliotheek, vandaar mijn hersenspinsels daarover.
Dat is een een prima idee. Doen zou ik zeggen.
Moedig hoor! Opruimen van leesvoer is geen sinecure.
Met de bekende humor van jou geschreven, ik heb weer genoten!
Ik heb er tientallen jaren niet aan kunnen en willen denken. Maar heel geleidelijk aan wen ik een beetje aan het idee.