Nieuwe kleerkast

Met mijn hand op het hart durf ik te beweren dat ik geen problemen met winkels heb. Ze fleuren het straatbeeld aardig op en in de grote ruiten kun je prima zien of je haar nog een beetje in de plooi valt. Waar ik géén plezier aan beleef is het binnentreden. Ik ben niet in de wieg gelegd voor winkelen.

Soms geeft de fietspomp of de afzuigkap de geest. Een andere keer worden de gaten in mijn spijkerbroek me iets te gênant. Dan moet ik wel aan de bak. Met gigantische tegenzin. Van de gedachte een winkel in te moeten, krijg ik jeuk en daarna diarree. Soms andersom. Ik koop alleen het hoogstnoodzakelijke. Ik heb mezelf tot een waardeloze consument gemanoeuvreerd. Mij moeten ze niet hebben om de economie uit het slop te trekken.

Mijn aanwezigheid was gezien de importantie van het te kopen object helaas vereist. Ik kwam er niet onderuit. Ik moest en zou mee van mijn vrouw. Zeven jaar had ik al tijd weten te rekken.
“Jij eruit of een kleerkast erin”, had ze gedreigd. Twee dagen twijfelde ik toch nog. Ik koos uiteindelijk eieren voor mijn geld omdat het vooruitzicht de rest van mijn leven zelf aardappels aan de kook te moeten brengen me toch tegenstond. Ik bracht de TomTom in gereedheid voor de autorit. De weg kende ik wel maar ik heb bijna een nog grotere hekel aan verdwalen dan aan winkelen.

Toen de geselecteerde meubelzaak voor ons opdoemde, zorgden mijn darmen als eerste voor problemen. Ik ging als een speer op zoek naar een toilet. Toen kwam ook de jeuk opzetten.
In die uren die volgden, voltrok zich een wonder.
Door het aanbieden van diverse kopjes koffie kreeg de verkoper het voor elkaar om me op mijn gemak te laten voelen.
De kleerkast werd gekocht. Toen wilde ik meer. Ik was mijn aversie tegen winkelen kwijt. Ik maakte een lijstje. Auto, stereo-installatie, smart-tv, tuinstoelen, fiets en twee sokken.

‘We hebben wel een privé-schatkist’, zei mijn vrouw, ‘maar daarvan is na het kopen van de kleerkast de bodem voor meer dan driekwart in zicht gekomen. Hoe gaan we deze nieuwe hobby bekostigen?’
Daar had ze een helaas een punt waar over nagedacht moest worden. Ik besloot dat die kleinigheid voor later zorg was en trok er op uit om te beginnen met het laatste item van mijn lijstje. Dat leek me op dit moment financieel redelijk haalbaar. Na drie uur kwam ik trots en tevreden thuis.
Ik had vrijwillig twee sokken gekocht. Allebei blauw. Een prachtig begin van mijn nieuwe rol als modelconsument.

6 gedachten over “Nieuwe kleerkast”

Reacties zijn gesloten.