Na 24 uur verslaafd aan Netflix

Ook al was ik op mijn vierde begonnen met schaken dan nog had ik zestig jaar later beter moeten weten. Maar ja, ik wilde per se de serie The Queen’s Gambit zien en dus deed ik iets wat niet slim was. Ik voerde mijn gegevens in voor een abonnement op Netflix. Er ging op het allerlaatste moment gelukkig iets fout met mijn creditcard zodat het lidmaatschap waar ik niet op zat te wachten me bespaard bleef.

Toch liet de serie over het meisje met het verbijsterende schaaktalent me niet los. Ik zag dat je ook prepaidkaarten kon gebruiken voor Netflix. Ik had mezelf niet meer in de hand en vloog naar de kantoorboekhandel. Zesentwintig minuten later kon ik inloggen op Netflix en keek ik mijn ogen uit. Al scrollend zag ik tientallen series voorbijtrekken. De meeste daarvan kende ik niet eens. Star Trek (de originele serie uit de eind jaren zestig van de vorige eeuw) natuurlijk wel. De eerste drie afleveringen met James T. Kirk (William Shatner) en Spock (Leonard Nimoy) had ik in een mum van tijd tot me genomen. Er begon al iets mis te gaan.

Verder kijkend naar ander fraais zag ik Kiefer Sutherland, de zoon van die oude Donald, het beeld in floepen. Kiefer speelt als Jack Bauer de hoofdrol in 24 en dat moest een erg spannende serie zijn, begreep ik. In enkele dagen tijd zag ik twaalf afleveringen. Mobieltjes met een uitstekende antennes, computerschermen als kleine koelkasten en een jonge Sutherland. Geen serie van dit jaar dus. Dat deed er niet toe, want totaal gebiologeerd slurpte ik de spanning aflevering na aflevering als een spons op. Ik had het kunnen weten met die verslavingsgevoelige genen van me. De schrik sloeg me om het hart toen ik ontdekte dat er 9 seizoenen waren met in totaal 194 afleveringen. Dit ging me stapels prepaidkaarten kosten. Terug kon ik nu niet meer. Ken uzelve wisten de oude Grieken al. Ik was hopeloos verslaafd.

The Queen’s Gambit – waar het bij me allemaal om begonnen was – is trouwens ook een absolute aanrader. Die serie kijk ik, tussen de bedrijven door, samen met mijn vrouw. Misschien wil ze wel leren schaken. Een gezamenlijke hobby lijkt me na veertig jaar ook wel leuk. Het komt nu erg goed uit dat ik helemaal niet meer op Instagram, Pinterest, Twitter en amper op Facebook te vinden ben. Een beetje vrije tijd hou ik dus wel over, maar bij lange na niet voldoende nu 24 mijn leven dicteert. Mijn stukjes hier moeten een flink stuk korter om tijd te winnen. Ook de controle op spelfouten laat ik voortaan maar achterwege. Misschien dat ik wat douchebeurten over kan slaan en de auto wat minder vaak kan wassen. Ik ga eens een lijstje maken van zaken die af en toe overgeslagen kunnen worden. En nu met gezwinde spoed door naar aflevering 13. Ik moet haast maken want een dag heeft maar 24 uur.