Met de stille trom

In een vorig leven heb ik René Froger en Lee Towers wel eens op zien treden in een obscure feesttent. Dat is meteen de totale concertervaring die ik op mijn cv heb staan.
Nooit heb ik de Rolling Stones in Ahoy of UB40 in de Ziggodome aanschouwd. Als ze daar al ooit gespeeld mochten hebben.
Ik kan genieten van muziek op mijn mp3-speler maar zet me alsjeblieft niet op een enge plek waar je ingewanden spontaan aan de wandel gaan door toedoen van heftig penetrerende decibellen.

Soms wil je iemand graag een plezier doen. Ik was dus van de partij. De oordopjes had ik thuis al ingedaan en dat bleek een goede zet. Om half acht ging de zaal open. Ik ben graag op tijd zodat ik al drie kwartier van het ene op het andere voetje was getjoept voordat het spektakel begon.
Meer dan twaalfhonderd liefhebbers stonden samengeklonterd op het kleine oppervlak. Bij dertig man was het in mijn beleving al redelijk vol geweest.
Een onverstaanbare zanger mocht de zaal opwarmen voordat de hoofdact zou verschijnen. Voor mij had hij z’n mond mogen houden want ik transpireerde zo ook wel meer dan voldoende. Na ruim een half uur kondigde de brave man gelukkig aan dat het échte werk op het punt van beginnen stond.
Beginnen bleek in dit geval bij wijze van spreken te zijn. Eerst werden er nog vijfentwintig minuten microfoons getest, kabels verlegd en speakers verschoven.

Eindelijk was het dan zover. Ik kon al een tijdje niet meer op m’n benen staan. Dat lag niet aan dat ene pilsje van tweeënhalve euro dat ik in de heksenketel had weten te bemachtigen.
Toen de band er een oorverdovend dik uur op had zitten, hoorde ik alleen nog maar die regel uit Paradise by the dashboard light van Meatloaf.
‘I’m praying for the end of time’ kreeg ik niet meer uit mijn hoofd.
Tegen half elf werd ik dan zowaar toch nog even enthousiast. Het nummer waar we voor gekomen waren, werd gespeeld. Ik blèrde ‘The Whole of the Moon’ uit volle borst mee. Daarna was er weer herrie. Met stille trom verlieten we snel het pand. Dat de toegift van The Waterboys enthousiast ontvangen werd, lazen we de volgende dag in de krant.

10 gedachten over “Met de stille trom”

  1. Mij niet gezien…………………………..te veel mensen…………………te veel herrie………………………..te veel prikkels…………………..te veel uit m’n hum.

  2. Laat ook deze beker aan mij voorbij gaan. Ik lees er liever over, zoals jouw relaas. <3 Alsof ik er bij was (vooral dat tjoepen van de ene op de andere voet)

Reacties zijn gesloten.