Ma – Hugo Borst

Joke, de moeder van Hugo Borst, lijdt aan dementie. Onontkoombaar komt het moment dat ze niet meer thuis kan blijven wonen ondanks de intensieve mantelzorg van Hugo, zijn vrouw, broer en schoonzus. Opname in een Verpleeghuis (door Hugo Borst steevast met een hoofdletter geschreven) is de enige optie die rest.

Op een indringende, eerlijke maar ook humoristische manier weet Hugo Borst het leven met dementie voor het voetlicht te brengen. Wat het met ma doet en wat het voor de familie betekent, wordt in korte stukjes aangrijpend verteld. Voor mij was het lezen af en toe een déjà vu. Ik heb het met mijn moeder meegemaakt. Ik weet hoe zwaar het is. Net als Hugo Borst heb ik enorm veel waardering voor de mensen in het Verpleeghuis die, ondanks de pijnlijke bezuinigingen, dag en nacht klaarstaan voor de bewoners.

Hugo Borst wisselt het heden af met stukjes van vroeger thuis. Daarbij durft hij zich bloot te geven op een manier die respect afdwingt. Omdat ook zussen van Ma aan dementie leden, raakt Hugo zelf op enig moment in paniek. Als hem het ook overkomt? Hij durft het er zonder terughoudendheid over te hebben.

In het Verpleeghuis staan de bewoners op het punt samen te gaan zingen:

De ideale meezinger vandaag blijkt ‘Alles in de wind, alles in de wind”. De bewoonsters van het Verpleeghuis kennen het allemaal. Alleen het heerschap doet niet mee, hij is in slaap gevallen.
Ma’s deelname is bescheiden. Ze heeft weinig volume. Ze neuriet vooral. Tijdens het zingen kijk ik om me heen. De ogen van de bewoonsters staan helder. Zingen is fijn. Ik vind het ook fijn.

En dan wordt het mooie, mysterieuze liedje van Jules de Korte ‘Ik zou wel eens willen weten’ gezongen.

Waarom de bergen zo hoog zijn, de zeeën zo diep, de wolken zo snel en de mensen zo moe? Mijn moeder kon daar vroeger geen eensluidend antwoord op geven, maar ik voelde me veilig bij haar, we zongen en neurieden het liedje samen, net als nu.

Ma is een bijzonder mooi, schrijnend en intens boek over die verschrikkelijke ziekte die dementie heet.

Waardering: 3 uit 5.

10 gedachten over “Ma – Hugo Borst”

  1. Heb het boek nog niet gelezen maar ben het wel van plan. Mijn oma was ook zwaar dementerende en heb dat van nabij meegemaakt. Zal dat nooit vergeten.

Reacties zijn gesloten.