Ik wist zeker dat het door het kussen moest komen. Nu heb ik mezelf in de loop der jaren een dermate beroerde zithouding aangemeten dat mijn onderrug continu pijnscheuten produceert. Steken die er door mijn keel als kreunen uitkomen. Maar ik geef liever iets of iemand de schuld dan dat ik de oorzaak bij mezelf zoek. Het kussen móést de schuldige zijn. In de krochten van mijn computer wist ik achterhalen dat het kussen tien jaar oud was. Versleten en totaal doorgezakt. Het vierkante geval met geplet schuimrubber was er nog erger aan toe dan mijn onderrug.
Ik heb een ruimtelijk inzicht van likmevestje, maar het kopen van een nieuw kussen mocht zelfs mij niet voor al te grote problemen stellen. Het kussen dat bijna ter ziele was, moest volgens de opgeduikelde factuur 18 centimeter dik zijn geweest. Omdat ik daar tien jaar lang vol met mijn tachtig kilo op neergeploft was, bleek er niet meer dan de helft van die dikte over te zijn. Ik zocht ergens een rolmaat en begon als een gek te meten. Ook ontdekte ik wat de perfecte zithouding moest zijn en ik kwam na een uurtje of twee puzzelen uit op de juiste maten van het kussen dat ik aan zou schaffen.
Ik vond een bedrijf dat kussens op maat maakt. Ik was tot 40 centimeter breed, 38 centimeter lang en 24 centimeter hoog gekomen. Mijn berekende cijfers voerde ik in, maar zag gelukkig net op tijd dat een op maat gemaakt kussen niet geretourneerd konden worden. Daar kon ik me wel in vinden, zodat ik voor de zekerheid nog een half uurtje extra aan het meten sloeg en toen pas bestelde.
Toen het kussen geleverd was, keek ik er eerst een kwartiertje verbaasd naar. Ik legde het daarna op de zitting van de stoel achter mijn computer en probeerde er kreunend op te komen. Na drie pogingen zat ik eindelijk wiebelend boven op het kussen, maar kwam ik niet meer met mijn voeten aan de grond. Diep onder mijn handen lag het toetsenbord. Ik was ervan overtuigd dat ook dit kussen in de toekomst door zou gaan zakken. Mijn ruimtelijk inzicht mag dan beroerd zijn, maar ik ben wel extreem geduldig van aard. Ik kan lang wachten als het moet.
Twee weken zit ik nu op het nieuwe kussen en ik moet zeggen dat het went. Het is alleen spijtig dat ik, naast die pijnlijke rug, nu ook kramp in mijn handen en onderarmen krijg en heel de dag met een stijve nek rondloop.
