In het stuk van het bos waar we elke zondag een ferme wandeling maken, zijn vier routes uitgezet. Op één wandelroute mag onze hond loslopen en op de andere drie is dat ten strengste verboden. We nemen altijd de loslooproute, hoewel dat volstrekt onzinnig is omdat onze hond nooit meer dan een paar meter van ons vandaan loopt. Maar ja, we zijn keurig opgevoed en houden ons, tenminste in bossen, altijd aan de regels.

Als we het klappoortje door zijn, zien we aan de rechterkant sinds enige tijd een kunstwerk. De boom die daar eerder stond, had het einde van zijn bomenleven bereikt. In plaats van alle herinneringen aan deze boom uit te wissen, door hem zonder pardon van de aardbodem te laten verdwijnen, had men een deel van de stam laten staan. In dat overgebleven stuk is door een kunstzinnig persoon een prachtige vos uitgesneden.

De loslooproute begon, na die een jaar of veertig elke zondag gevolgd te hebben, af en toe wat saai te worden, vonden we. Ergens moesten we nog een lange, ongebruikte hondenlijn van een meter of tien hebben liggen. Mijn vrouw en ik keken elkaar aan en we besloten wat spanning in onze wandelingen te brengen. Onze hond – hoewel zeker niet de domste – zou waarschijnlijk toch niet merken dat ze aangelijnd was. En zo sloegen we de volgende zondag vanaf de parkeerplaats rechts- in plaats van linksaf een nieuw avontuur tegemoet.

Bij de eerste splitsing werden we verrast. Wauw! Hier zagen we geen vos als kunstwerk, maar was mijn favoriete vogel op indrukwekkende wijze zichtbaar gemaakt. We stonden voor een gigantisch grote en mooie uil als houtsnijwerk.

Het is in elk bos heerlijk toeven voor vliegende, lopende en kruipende beestjes als bomen die het loodje gelegd hebben niet meer altijd opgeruimd worden. Ter ziele gegane bomen kunnen tot voedsel dienen, een schuilplaats worden of een plek om te nestelen zijn. Maar om als mens tijdens een wandeling een schitterend kunstwerk tegen te komen, is ook om van te smullen.

Nu we de lange looplijn uit de mottenballen hadden gevist en onze hond het prima lijkt te vinden om geketend mee te moeten, besluiten we er vol voor te gaan. Er liggen nog twee aanlijnroutes onontdekt op ons te wachten.