In 1968 verruilde ik de korte broek voor een lange en verliet met tegenzin de lagere school. Boeken lezen werd een verplichting en de lol ging er behoorlijk vanaf. Ik zat tegen Albert Camus, Franz Kafka en William Shakespeare aan te hikken. Geen Arendsoog, Pim Pandoer of Old Shatterhand meer. Na de middelbare school kwam ik jarenlang niet veel verder dan af en toe een detective van Agatha Christie of Ellery Queen. Van heel veel jeugdboeken hoorde of zag ik nooit iets.
Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman kwam met mijn vrouw mee, samen met nog een riedeltje andere boeken van deze schrijfster. Mijn vrouw vindt haar geweldig. Ik kon er weinig zinnigs over zeggen, want ik las nooit iets van Thea Beckman. We leenden het boek uit, maar het kwam nooit terug. Mijn vrouw vond ergens een nieuw exemplaar. Ik las het nog steeds niet. Een paar weken geleden kregen we het ook nog eens cadeau. Ik vond dat ik maar eens een poging moest maken nu we twee exemplaren in ons bezit hadden.
De vijftienjarige Dolf Wega komt door een tijdmachine terecht in de Middeleeuwen. Zijn bedoeling is om een paar uurtjes een riddertoernooi in Frankrijk bij te wonen, maar het gaat grandioos fout. Dolf komt midden in Duitsland in een Kinderkruistocht terecht en kan niet meer terug naar de 20e eeuw. 8000 kinderen zijn op weg naar Jeruzalem om de Saracenen te verdrijven. De uitverkoren schaapherder Nicolaas zal de Middellandse zee doen splijten zodat het kinderleger over kan steken. Als de bezetters van Jeruzalem al die vrome kinderen zien, zullen ze zonder tegenstand op de vlucht slaan. Dat is wat ze die duizenden kinderen hebben verteld en wat ze voor waar aannemen. Het is echter de bedoeling van de meegereisde nepmonniken dat ze de kinderen in Genua als slaven verkopen. Tijdens de tocht worden de kinderen aangevallen, lijden ze honger en kou en krijgen ze te maken met ziektes. Velen zullen de tocht niet overleven. Dolf Wega zorgt er met enkele trouwe kompanen voor dat de zogenaamde monniken het onderspit delven en dat de kinderen die het gered hebben zicht krijgen op een betere toekomst.
Het idee dat het hoofdzakelijk kinderen waren die de Kinderkruistochten ondernamen, is sinds 1977 op losse schroeven komen te staan. Het Latijnse pueri bleek toch iets anders opgevat te moeten worden. Merendeels zouden het ontheemde boeren en jongeren geweest zijn die die tochten maakten. Voor het fascinerende verhaal van Thea Beckman maakt het eigenlijk niet zo veel uit. Het gaat erom hoe er in de Middeleeuwen gedacht en geleefd werd. Hoe religie, armoede en ziektes de levens van de mensen domineerden.
Kruistocht in spijkerbroek is een fenomenaal jeugdboek over vriendschap, ontberingen en doorzettingsvermogen. Over manipulatie, strijd en opoffering. Thea Beckman ontving in 1974 voor Kruistocht in spijkerbroek de Gouden Griffel en de Europese prijs voor het beste historische jeugdboek.
Ik ga meer van Thea Beckman lezen. Ik ga sowieso meer jeugdboeken lezen. Ik heb er te veel gemist. Een mens is nooit te oud voor al die prachtige verhalen. Verhalen waar hij misschien de kalenderleeftijd niet meer voor heeft, maar die hij niet ongelezen mag laten.
Dank je wel Mies, heel erg tof en leerzaam. Ik vond het ook een geweldig boek. Ik ben benieuwd naar je volgende boekbespreking. Hartelijks, An.
En dat zou dan zomaar opnieuw een jeugdboek kunnen worden.
Al die ‘kinderbijbels zijn langs gekomen met de kinderen mee. Ik heb zo veel voorgelezen en gelezen en jeugdboeken zijn voor mij de natuurlijke basis van het leven. Filosofie voor kinderen, avontuur en beleving, geschiedenis in een spannend verhaal. Bij natuurlijk leren zijn ze onontbeerlijk.’Een van de nieuwste spannende verhalen is Lampje van Annet Schaap. Een klassieker vanaf het allereerste begin, maar vers van de pers. Zo knap! Een echte aanrader. Dank Mies, ik kreeg zin om te herlezen. <3
Nu krijg ik direct enorm veel zin om Lampje te gaan lezen.
Laat ik nu donderdag een cadeaubon hebben gekregen. Je snapt het zeker al.
Mooi Mies! Je bent echt een kei in het weergeven van de essentie van boeken. Heerlijk. Fijn dat je nog meer jeugdboeken gaat lezen. Ik kijk ernaar uit. Goed geschreven jeugdboeken spreken de taal van het hart en zijn in wezen tijdloos, zoals de boeken van Tonke Dragt, Astrid Lindgren, Michael Ende, Paul Biegel en nog heel veel meer; er staan ons nog heerlijke avonturen te wachten, ik krijg er zelf ook weer zin in!
Er zijn geweldig veel mooie jeugdboeken geschreven. Ik heb er te veel gemist helaas, maar er ook gelukkig wel wat van gelezen. Het oneindige verhaal van Michael Ende is trouwens mijn persoonlijke favoriet. Wat een heerlijk boek is dat toch.