Enkele jaren geleden kwam er een Syrisch gezin twee deuren van ons af wonen. Vriendelijke en aardige mensen die de eerste avond al met een lekkernij uit hun land bij ons aanbelden. Gevlucht maar enorm dankbaar hier een veilige haven te hebben gevonden. Gemotiveerd om de taal te leren en iets te kunnen betekenen voor het land waar ze welkom hopen te zijn.
Een voorstelling maken van wat vluchtelingen moeten doorstaan in hun door oorlog geteisterde land en tijdens hun reis hiernaartoe kunnen we vaak amper. We zien de tv-beelden en we zeggen dat het toch wel erg is. Maar écht voelen hoe het geweest moet zijn, is een heel ander verhaal. Mij lukt het vaak niet. Het gaat mijn voorstellingsvermogen te boven.
Khaled Hosseini heeft een fraai vormgegeven maar dun boekje geschreven. ‘Bede aan de zee’ telt erg weinig woorden. Een roman zoals ‘De vliegeraar’, ‘Duizend schitterende zonnen’ of ‘En uit de bergen kwam de echo’ is het zeker niet. Toch kocht ik het. Eerlijk gezegd vooral omdat Hosseini (zelf uit Afghanistan afkomstig en wonend in Amerika) enorm betrokken is bij vluchtelingen en de opbrengst van dit boekje bestemde voor de UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties.
Je zou ‘Bede aan de zee’ een graphic novel kunnen noemen. De tekeningen van de kunstenaar Dan Williams zijn net zo belangrijk en indringend als de korte tekst van Hosseini.
De vader schetst voor zijn zoon Marwan hoe mooi het vroeger was in Homs en hoe die verschrikkelijke ommekeer kwam. Liefdevol haalt hij herinneringen aan de moeder op. Het is wachten op de boot die hen van de hel weg zal voeren. Er staat hen een ongewisse reis te wachten. De vader hoopt dat de zee begrijpt dat ze veilig aan willen komen. Hij hoopt en bidt. Zijn bede aan de zee.
We weten hoe vaak de boottochten de afgelopen jaren voor duizenden vluchtelingen desastreus zijn afgelopen. De tekst van Khaled Hosseini komt bij je binnen. Net als de tekeningen van Dan Williams. Het gaat van licht naar steeds donkerder. Je neemt het verhaal nog een keer tot je. En nog een keer. Je wordt er stiller en stiller van.