Een nieuwe keuken

Mijn tot op heden enige culinaire prestatie van formaat is het koken van een te hard ei. Niet zo verrassend dus dat ik geen enkele emotionele band met het fenomeen keuken als kooklocatie heb.
Die ruimte laat ik voor dat doel met alle mogelijke plezier links liggen.
Met afwassen ligt dat anders natuurlijk. Elke man heeft recht op een leuke hobby.

Het blijft een beetje gissen maar vermoedelijk dateerden zowel het aanrecht als de daarboven aangebrachte kastjes nog uit de tijd van de kloppudding en de handgemalen koffie.
Toen onze boiler van scheefhangen evolueerde naar slagzij maken, begon ik ‘m toch wel wat te knijpen. Een kleine inspectie leerde dat er in onze antieke keuken met goed fatsoen op geen enkel onderdeel nog het predicaat waterpas geplakt kon worden.

De verlichting en de afzuigkap hadden in het vorige decennium al de eeuwige geest gegeven.
Dat de ingebouwde koelkast de handvatten aan de verkeerde kant had zitten, was met een beetje gevoel voor humor nog wel ludiek te noemen. Maar wel zenuwslopend ongemakkelijk.

Er moest een nieuwe keuken komen, verordonneerde mijn vrouw.
Ik heb een goede kijk op dingen en gaf haar deze keer zonder enige bedenking alle gelijk van de wereld.
Mijn directe instemming had bij haar een kleine schrikreactie tot gevolg zodat het maken van plannen een kleine week in de ijskast gezet moest worden.
In die plannen kwam ik verder niet voor.

Ik ben namelijk absoluut niet begiftigd met enig technisch inzicht en ik beschik helaas ook niet over twee vaardige rechterhanden.
Twee weken lang kregen we dus allerlei stoere mannen over de vloer die hun kunsten mochten botvieren op zes vierkante meter. Hakken, slopen, breken, passen, meten, verleggen, zagen, schuren, boren, plakken, kitten, schuiven, opbouwen en afwerken.

Nu het allemaal achter de rug is, zie ik dat recht en nieuw ontegenzeggelijk hun charmes hebben.
Maar ik moet toch erg wennen. Vooral aan die spiksplinternieuwe vaatwasser. 35 jaar lang ben ik met het borsteltje en teiltje in de weer geweest. Nu mag ik niet meer.

Maar als mijn vrouw niet thuis is, duik ik de schuur in. Onder een stukje zeil heb ik het teiltje, de borstel en wat afwasmiddel verborgen.
Ik neem het mee de keuken in en onder het neuriën van ‘Those were the days’ geniet ik dan een heerlijk kwartiertje met volle teugen.

Je moet een man z’n grootste hobby niet af willen pakken.

5 gedachten over “Een nieuwe keuken”

Reacties zijn gesloten.