The Revenant – Keihard en ijskoud

Ik had de smaak na The Hateful Eight en The Danish Girl weer te pakken en ging nu driftig op zoek naar een bioscoop die wél plaspauzes op het programma had staan. Ik vond er één met veel toiletten.
Niet dat ik een hekel had gehad aan mijn eerdere bezoeken aan de concurrent maar ik moet nu eenmaal regelmatig wat te zeiken hebben.
Met het snel geïnstalleerde appje had ik in no time twee digitale kaartjes bemachtigd. Dat mijn vrouw niet met me mee wilde naar de uitverkoren film was niet echt een verrassing. The Revenant en The Sound of Music verschillen toch wel op paar puntjes.
Gelukkig wist ik een vriendin op te trommelen die het wel een paar uur met me uit wilde houden. We togen op zondagmiddag dus goedgemutst richting Leonardo DiCaprio.
Met een paar kleinigheidjes hadden we even geen rekening gehouden. Bijvoorbeeld dat tegenwoordig op elke zondag de winkels open zijn. Of dat net die middag PSV-Ajax gespeeld werd. Zoek dan maar eens een parkeerplaats. De ontberingen in de jungle van Canada zijn op zo’n dag niets vergeleken met die in de binnenstad van Eindhoven. Maar we wisten het te redden en ploften hijgend neer op onze luxe fauteuils.

Leonardo, die ik voor het laatst had zien zinken met de Titanic, had het toch iets zwaarder te verduren dan wij. Als je die ijzige Canadese kou en miljoenen liters water dient te trotseren en ook nog eens Tom Hardy, een beer en een zwik indianen tegen je hebt dan mogen daar best een aardig zakcentje en een Oscar tegenover staan.
The Revenant is een fascinerende film. De verschrikkelijk mooie natuur van Canada is de échte hoofdrolspeler. Majestueus en adembenemend.
Een behoorlijk harde rolprent is het wel geworden. Er vallen links en rechts aardig wat types op de grond die daarna niet meer opstaan.
The Revenant laat weer eens onomwonden zien hoe verdorven, hard en nietsontziend smeerlappen kunnen zijn. De natuur, de dieren en andere mensen (de Canadese indianen in dit geval) interesseren hen geen lor. Als ze er zelf maar beter en rijker van worden.
Enkele personages demonstreren in de film dat liefde, rechtschapenheid en medemenselijkheid de belangrijkste pijlers van het leven zijn.
Je zou willen dat er anno 2016 wat meer mensen van die laatste categorie waren, dacht ik op de terugweg.