Bingewatchen

Tot voor kort had ik nooit aan bingewatchen gedaan, laat staan dat ik wist wat het was. In de eerste uren van dit jaar ben ik gaan behoren tot het volksdeel dat eraan verslaafd is. Yessie, onze pup van bijna acht maanden, was ontdaan van het uren durende hevige geknal op de ‘vuurwerkloze’ oudejaarsnacht. Ik bleef bij haar op. Heel vroeg in de morgen begon ik, onbekend met het fenomeen, spontaan te bingewatchen.

Een paar dagen eerder had ik besloten om maar weer eens met Facebook te stoppen en mijn aandacht te verleggen naar het kijken van spannende series. Ik nam een abonnement op NPO Plus en kwam bij toeval bij ‘Ik weet wie je bent’ uit. Ik keek een aflevering en was direct verkocht. Daan Schuurmans, de hoofdrolspeler, kende ik alleen van gezicht. Maar potverdulleme, wat een acteur. Hij had me vanaf het begin te pakken. Nadat 31 december een dik uur voorbij was en mijn vrouw op één oor lag, zette ik aflevering twee op. Drie, vier, vijf en zes volgden. Toen liet ik Yessie plassen en viel een minuut later uitgeteld op de bank in slaap. Het was ruim over vijven.

Op 5 januari had ik alle zestien afleveringen gezien. Ik ben geen kenner van Nederlandse thrillerseries, maar ik was zwaar onder de indruk. De serie uit 2018 is een remake van het Spaanse ‘Sé quién eres’.
Daan Schuurmans speelt Daniël Elias, een advocaat die midden in de nacht totaal verdwaasd over een landweg loopt zijn gehavende auto achterlatend. Hij schijnt aan geheugenverlies te leiden.

Niets in de serie is wat het lijkt. Plotwending na plotwending volgt en bijna elk karakter heeft wel iets unheimisch om zich heen hangen. Je blijft op het puntje van je stoel zitten, hoewel dat in mijn geval wat ongemakkelijk was op de eetkamerstoel achter mijn pc.
Het schijnt dat niet iedereen de ontknoping van de serie kon waarderen, maar ik dus wel. ‘Wauw!’, hoorde ik mezelf nog zeggen. De knoop in mijn maag na afloop was te wijten aan het akelige besef dat ik iets te veel sympathie op schijn te kunnen brengen voor types die geen al te plezierige dingen op hun geweten hebben.

Ik heb mezelf nu ook maar weer eens een paar maanden Netflix cadeau gedaan omdat ik stiekem wel van dit soort series houd. Ik moet iets doen met de tijd die ik anders zit te verprutsen door na te denken. Voor mij in ieder geval geen Twitter en Facebook meer. Daar lijk ik wel van genezen te zijn. Ik hoop maar dat het bingewatchen me bevalt, want anders moet ik weer een nieuwe verslaving zien te vinden.