The Lion King – Huilen met de leeuwen

De laatste keer dat ik een paar echte leeuwen zag, was twee jaar geleden. Ze zaten achter tralies en waren aan de witte kant. Als kleurenblinde ben ik van mening dat leeuwen een iets frissere tint zouden moeten hebben en dat men ze niet achter hekken dient op te bergen. Ze horen in vrijheid rond te struinen om af en toe een antilope bij de lurven te kunnen vatten. Als ik leeuwen – zoals die dag – per toeval tegenkom dan prefereer ik toch wél solide ijzerwerk om hen heen. Ik ben nogal een angsthaas.

Van leeuwen in tekenfilms ben ik minder bang. Ze werken wel behoorlijk op mijn gemoed. Eerlijkheidshalve ken ik maar één tekenfilm waar leeuwen in voorkomen dus een expert kun je me niet noemen. We hadden de film op DVD en een tijd geleden besloot ik hem eens op te zetten. Ik zat er ongegeneerd bij te janken. Toen de leeuwenkoning Mufasa door toedoen van zijn vuile, enge broer Scar stierf, hield ik het niet droog. Ik raakte hevig geëmotioneerd van de ontwikkelingen in het getekende dierenrijk. Toen Mufasa’s zoontje Simba op de vlucht sloeg, werd het nog een graadje erger bij me. Het was maar goed dat ik alleen thuis was.

Wat me bezielde om twee vrouwen uit te nodigen om mee naar de bioscoop te gaan om de remake van The Lion King te gaan zien, snap ik niet. Oké, ik had voor een donkere 3D-bril betaald en zat in een zaal waar het pikkedonker was. Een paar spontaan vallende tranen zou ik door die omstandigheden prima kunnen camoufleren.
Ook in deze magistraal gemaakte nieuwe versie sneuvelde Mufasa conform de verhaallijn. Ik voelde de druppels al in de richting van mijn kin zakken. Er ontsnapten zelfs een paar snikgeluiden. Een man die bijna met pensioen gaat en zich dan zo laat gaan, is een gênante vertoning. Ik hoopte maar dat er geen mens wat van gemerkt had.

Het licht floepte aan. Het zweet stond in mijn handen. Ik zette mijn 3D-bril af, draaide me om en keek in de gezichten van de dames die ik mee had gevraagd.
‘Wat intens droevig hè’, zei de ene.
‘Wat verschrikkelijk aangrijpend hè’, zei de andere.
.’Ach, het is maar animatie, dames’, antwoordde ik.
Vlug veegde ik met mijn zakdoek een achtergebleven traan van mijn wang.

20 gedachten over “The Lion King – Huilen met de leeuwen”

Reacties zijn gesloten.