Ze verkochten plotseling smartphones bij de supermarkt constateerde ik bij binnenkomst. Jammer dat ze zo te zien maar één modelletje hadden.
‘Eerst even uw bonuskaart scannen’, hoorde ik een vriendelijke stem achter me. ‘Dan gaat er eentje oplichten en die kunt u dan pakken.’
Ik had geen idee waar de medewerkster van de supermarkt op doelde, maar ik durfde niet tegen te sputteren. Ik scande mijn bonuskaart, pakte de oplichtende smartphone uit het rek en staarde vol ongeloof naar de vorm. Zo’n raar en onhandig steeltje had ik nog nooit aan een telefoon zien zitten.
De dame van de supermarkt glimlachte. ‘Zal ik het even voor u uitleggen?’

Even later sjokte ik voor de allereerste keer zelfscannend door de supermarkt. Aan de winkelwagen was een nieuw houdertje bevestigd. Het apparaatje paste er precies in. Dat had ik toch maar snel uitgevogeld. De Senseo was in de aanbieding. Een mooie kans om te zien hoe dat wonder der techniek daar mee om zou gaan. Piep piep, piep en nog een keer piep. Vier pakken voor nog geen acht euro. De bonus floepte enthousiast op het schermpje. Nu moest ik nog ergens een Senseo-apparaat op de kop zien te tikken.

Na de bonus op de bramen, de geitenkaas en de yoghurt had ik wel weer genoeg gewinkeld, vond ik en liep met ferme pas richting kassa. De kassa die er niet meer was. Ik bevond me voor een rare paal zonder caissière. Ik had werkelijk geen idee wat te doen. Hier stond gelukkig ook zo’n uiterst vriendelijke dame die me verzocht de scanner nu in rek nummer twee te plaatsen. Ik volgde de aanwijzing gedwee op.

Een meter verder doemde er weer een scherm voor mijn neus op. Of ik een lange of korte bon wenste, wilde het weten. Nee, dank u vriendelijk, maar ik hoef geen bon. Die vlieger ging niet op: ik zou en moest kiezen. Hoe korter, hoe liever nu wat mij betrof. Na het minieme bonnetje in ontvangst te hebben genomen, betaalde ik bij het volgende schermpje en wilde de winkel uitvluchten. Ik werd een halt toegeroepen door een poortje. Ook hier stond gelukkig weer een zeer behulpzame winkelmevrouw. ‘Even de bon voor deze scanner houden en dan kunt u eruit.’
Er was op dat moment niets wat ik liever wilde.