Laten we voor de afwisseling beginnen met een biologisch weetje: een uil kan verbazingwekkend goed horen. Kijk, zo leer je hier ook eens iets nuttigs. Ik ben een grote fan van uilen. Zeker weet ik het niet, maar ik vermoed dat ik er zo gefascineerd door ben vanwege hun extreem goede gehoor.
Ik vang zelf namelijk ook veel geluid op en het laatste jaar zelfs schrikbarend veel. Dat schrikbarende kan ik wetenschappelijke onderbouwen. Zet je alvast schrap om die kennis zo meteen te vergaren. Voor het zover is, moeten we het eerst hebben over dat boek dat door de brievenbus viel.

Dat ik aan het eind van de maand minder geld overhou dan ik zou willen, komt door de loterijen. Mijn wens vroeger om miljonair te worden, maakte dat geen loterij veilig voor me was. Opzeggen vond ik altijd zo’n gedoe zodat ik nog steeds elke maand een karrenvracht aan geld kwijt ben. Maar er zitten ook geweldige voordelen aan. Ik win vaak een prijs. Een reep chocolade, een tegoedbon voor de bakker of een boek.
Vandaag was het weer dat laatste. ‘Vogels in Nederland’ heet het. Een prachtige uil siert de voorkant. Ik was direct verkocht. Mijn vader was een vogelkenner, maar ik kan als zijn nazaat nog steeds geen reiger van een mus onderscheiden. Ik ken alleen de uil. Daar gaat met ‘Vogels in Nederland’ verandering in komen. Mijn vader zou mijn verlate interesse der gevleugelden geweldig vinden.

Het is bewezen dat de geluiden die je hoort door langdurige stress steeds harder binnenkomen. Dat ligt aan het gebrek aan serotonine. Het ongemerkt weglekken van dat gelukshormoon komt door die aanhoudende stress. Waarmee de cirkel wetenschappelijk gezien keurig en onweerlegbaar rond is.
Ik heb het laatste jaar nogal wat spanning in mijn lijf en ik hoor nu alles dus ‘oerend’ hard. Als er een mier over het aanrecht loopt dan klinkt dat voor mij als bonk, bonk, bonk. Als die mier tenminste na drie stapjes stopt, want anders komt er nog een riedeltje bonkjes achteraan. Om maar even een idee te geven.

Gelukkig heb ik mijn liefde voor de uil. Ik troost me met de gedachte dat die nog veel meer hoort dan ik. Hoewel ik van uilen hou, wil ik er zelf op dat gebied geen zijn. Hoe meer geluid je hoort, hoe meer je er op gaat letten. En hoe meer stress dan je weer ervaart.
Ik eet nu een paar trossen bananen per week omdat die bergen serotonine produceren. Wel moet ik er nu voor waken dat ik niet van een uil in een aap verander. Geluiden die veel te hard het brein bereiken, zijn zeer onaangenaam, maar soortgenoten gaan vlooien, lijkt me nog een graadje minder plezierig.