Ik heb een gelukswolkje aan mijn fietssleutel hangen. Sinds ik het een jaar geleden kreeg, heb ik geen lekke band meer gehad. Noem dat maar eens toeval. Ik zweer bij dat groene hangertje. Of misschien is het geel. Wie niet kleurenblind is, mag het zeggen.
Ik stopte voor een korte pauze bij het zitje naast het fietspad. Er zat al een oude dame op één van de bankjes. Ik schatte haar ergens tussen de negentig en de honderdvijf.
‘U bent toch die beroemde schrijver, hè?’, vroeg ze beleefd.
Ik had even de neiging om te knikken, maar liet dat eerlijkheidshalve maar achterwege.
‘Ik zie het aan uw haar’, vervolgde ze zonder mijn reactie af te wachten. ‘U bent Herman Brusselmans. Mag ik uw handtekening?’
Ik nam een spiegeltje uit mijn fietstas en bestudeerde mijn hoofd nauwgezet. De langste van mijn zes resterende haren was tweeënhalve millimeter. Herman Brusselmans heeft bossen haar tot op zijn kont en ik kon hem dus echt niet zijn. ‘U bent enigszins abuis, mevrouw’, zei ik teleurgesteld.
Ze keek me nog eens goed aan en duwde haar brilletje wat hoger op haar neus. ‘Potverdrie, nou zie ik het. U bent Herman Brusselmans niet. U bent Jan Jansen. Ik heb u in 1968 in de Acht van Chaam nog zien verliezen van Rini Wagtmans. Ik herken het wolkje aan uw fiets. Zoveel geluk bracht het u toen niet. Zou ik dat wolkje als aandenken van u mogen?’
Ik vermoedde dat de dame een niet meer zo’n adequaat geheugen had en wilde haar dag niet bederven. Ik frunnikte het wolkje van de hanger en overhandigde het haar. Ze glunderde.
‘U klopte Herman van Springel in de Tour de France van dat jaar wel grandioos met achtendertig seconden. Vandaar dat ik u even verwarde met Herman Brusselmans.’
Meer kon ik na een dag hard werken niet aan. Ik glimlachte haar vriendelijk toe en maakte me uit de voeten met achterlating van mijn gelukswolkje. Een kilometer verderop ging het fietsen ineens beduidend moeizamer. Een paar tellen later hoorde ik boink, boink, boink en reed ik op mijn velg.
Als de echte Jan Jansen reed er natuurlijk een materialenwagen achter jou.
Dan is het niet erg dat je incidenteel lek rijdt.
Mooi verhaal!
Vrolijke groet,
Nee, geen materiaalwagen voor me. Ik heb zelfs geen plakspullen bij. Tijd voor actie in deze.
NEEEEEE! Dat meen je niet.
Als een speer ergens een nieuw wolkje op de kop tikken jij.
Zul je net zien, dóé je een keer goed, krijg je stank voor dank.
Mocht je band weer gefixt zijn, even naar de Hema jij.
https://www.hema.nl/winkel/sinterklaas/schoencadeautjes/2-pak-sleutelhangers-(15190162)?
Ik ben al onderweg naar de HEMA.
Let op je banden!
Flauw.
Dat mag natuurlijk maar wel een niet zo consequente reactie in aanmerking nemend dat je op mijn stukje Tweehonderd van 24 mei reageerde met : “Ik heb er nu één gelezen en houd de rest wel voor gezien.”
Met een grote glimlach gelezen Mies. Ik hoop dat je snel een nieuw gelukswolkje vindt, zo niet dan maak ik er een voor je.
Dat is nog eens een genereus aanbod.
Geef jij alleen maar teleurstellende reacties?
Verbaasde groet,