Het zou een grove leugen zijn om te beweren dat mijn leestijd met sprongen vooruit is gegaan sinds ik met pensioen ben. Om de periode van half april 2023 tot vandaag op dat gebied beknopt en eerlijk samen te vatten: ik heb in negen maanden drie boeken gelezen. Nou ja, tweeëneenhalf eigenlijk, want eentje heb ik halverwege het leesavontuur aan de kant geknikkerd.

Toch is mijn leven, nu ik zonder tegenprestatie AOW en pensioen ontvang, geen kommer en kwel. Ik ben van X afgegaan toen het nog Twitter heette en ik zit nog zelden op Facebook. Ik lees meer kranten en ik puzzel me ongans. Ik ben zeventien seizoenen Flikken Maastricht aan het bingewatchen en ik heb me bekwaamd in het opwarmen van maaltijden. Daarnaast biljart ik meer en breng ik ook vaker plastic en leeg glaswerk naar de daarvoor bestemde containers. Echt vervelen doe ik me dus niet. Dat er niemand medelijden met me gaat krijgen.

Buiten dat ik veel te weinig lees, wringt er nog iets anders. Op twee weken na heb ik tien jaar lang bijna wekelijks een stukje geschreven en met ingehouden plezier op deze website gedumpt. De schrijfhonger is een beetje gestild. Niet dat ik er helemaal mee kap, maar ik ga van de nood een deugd maken. Ik wil dit jaar achtenzeventig boeken lezen. Een goede rekenaar zal binnen een halve minuut uitgerekend hebben hoeveel dat er per week zijn.

Na de kranten, de boeken, Flikken Maastricht en het opwarmen van de maaltijden zal het schrijven pas aan de beurt komen. Eén stukje per maand lijkt me wel haalbaar. Zinnen achter elkaar plakken die anderen dan lezen is sowieso uit de mode. TikTok, Instagram en andere moderniteiten waar ik geen kaas van heb gegeten heb, zijn uitingen op internet die er tegenwoordig meer toe doen.

Ik ga dit stukje niet meer op spelfouten en rare zinswendingen nalopen, want daarvoor ontbreekt me de tijd. Mijn eerste boek van dit jaar moet als de wiedeweerga uitgelezen worden. Ik lig op 11 januari alweer hopeloos ver achter op mijn kakelverse leesschema.

Goede voornemens. Die van mij gaan al ruim zestig jaar de mist in.
Volgende week zal mijn boek nog steeds niet uitgelezen zijn en zal ik gewoon weer een hoop onzin hebben zitten tikken.
‘Ken Uzelve’ beitelde een Griek duizenden jaren geleden al op een wand in de tempel van Delphi.
Geen slecht motto als je het mij vraagt.