Het regent zachtjes en de zon laat zich niet zien.
‘Ik heb een naam bedacht’, zegt mijn vrouw. We lopen met z’n tweeën in het bos. Dat doen we zo alweer precies drie jaar enkele keren per week. Twee mensen zonder hond. De tijd is snel gegaan. Elyn loopt in gedachten nog altijd met ons mee. Haar naam valt bijna elke wandeling.
‘Het betekent prinses of engel.’
‘Wat betekent prinses of engel?’
‘De naam van de nieuwe pup.’

Er waren twee momenten eerder geweest. Yara stierf na de geboorte en de volgende dekking mislukte tot ons groot verdriet. De lieve mensen bij wie Elyn geboren was, reageerden op mijn laatste stukje. We mochten er rekening mee gaan houden. Het zou, als alles goed ging, voorjaar 2021 gaan worden.

De tijd gaat onbegrijpelijk snel. In 2008 hield ik haar voor het eerst in mijn armen. Ik was blij en opgetogen en voelde me jong. In 2017 hield ik haar voor het laatst in mijn armen. Ik was verdrietig en bedrukt en voelde me oud. Elyn was het beste maatje dat je je kon wensen. Meestal vriendelijk, vrolijk en een plezier om om je heen te hebben, maar af en toe ook teruggetrokken en wat angstig. Ze leek op mij qua karakter. Daarom klikte het zo geweldig tussen ons.

‘Weet je nog toen Elyn voor het eerst haarzelf in de spiegel zag?’
‘Jazeker, ze was geloof ik nogal onder de indruk.’
‘We hebben die spiegel nog hoor.’
‘Dan zet ik die alvast in de tuin.’

‘Maar vind je de naam iets? Er zit een Y in.’
‘Ik vind het een prachtige naam, maar laten we eerst eens rustig afwachten. We hebben al een paar keer pech gehad.’
In mijn hoofd hoor ik dat typische blafje van Elyn.
‘Ik krijg net een seintje dat het goed gaat komen.’
We glimlachen naar elkaar en wandelen verder. Een Schotse collie met weer een Y in de naam zal het gaan worden. Een naam die prinses of engel betekent.
Het houdt op met regenen en de zon begint te schijnen.