Eindelijk kwam het er dan toch van

Ik ben er geboren, ging er naar de kleuterschool, de lagere school en het vwo en woonde er in zes huizen. Ik bezocht er kerken, ging er vissen en maakte er het uitgaansleven onveilig. In de loop der jaren was ik lid van acht sportverenigingen. Ik heb wat schoenzolen versleten in dat dorp van me. Ik woon er nog steeds en kom een paar keer per week langs dat ene gebouw gesjokt.

Het is een voormalig klooster waar vroeger zelfs een consultatiebureau in gehuisvest was. Ik heb er met mijn blote bips nog een paar keer op een ijskoud stalen weegschaaltje gelegen. Als kind tjoepte ik er later elke week naar binnen omdat de jeugdbibliotheek er onderdak vond. Ik ben daar een lezertje geworden. Nu zitten er al weer heel lang musea in het pand. Het is van de zotte dat mijn nieuwsgierigheid nooit aangewakkerd werd om daar eens wat cultuur op te snuiven. Het kan niet anders dan dat dat aan die rare kronkel in dat rare hoofd van me ligt.

En toen hadden we vakantie.
‘Museum’, riep ik.
‘Fijn’, antwoordde mijn vrouw.
Zij is hier ook geboren en ging naar dezelfde lagere school als ik. We woonden er samen in drie huizen. Ze was ook nog nooit in dat museum geweest. Vermoedelijk, net als bij mij, ook een kwestie van een raar hoofd.
We wandelden er in vier minuten naartoe en kochten kaartjes voor het gecombineerde museum. Valkerij en sigarenmakerij. De hele geschiedenis van Valkenswaard in twee woorden samengebald. Prachtig was het.

We begonnen met een privé-rondleiding langs de historie van de sigaren. Daar zat hij ze met de hand te maken. Een oud-collega – over de tachtig nu – van mijn vader zaliger. Het werd een heerlijk gesprek over vroeger. Toen moesten de valken nog aan bod komen. Mijn dorp heeft – het ligt er dik bovenop – natuurlijk valken in de naam zitten. Het lijkt vergezocht maar er is wel degelijk een verband tussen de sigaren en de valken. Wat dat verband is? Als je in de Kempen verzeild mocht raken dan moet je mijn dorp maar eens aandoen en binnenlopen in dit gebouw met dat prachtige stukje geschiedenis.

Ik ben blij dat ik Valkenswaard geboren ben, er woon en er op mijn honderdste de burgemeester op bezoek krijg. Daar heeft dat koude staal van die weegschaal tegen mijn blote bips nooit iets aan kunnen veranderen.