Een triest rijtje boeken

Ik zocht ze links en rechts bij elkaar en zette ze, ingeklemd tussen twee zware boekensteunen, op de vierkanten teaken tafel in het midden van mijn biebje. Een triest rijtje boeken. Voor de exemplaren die op mijn nachtkastje lagen, was geen plek meer. En dan heb ik ook nog een e-reader. Ruim veertig boeken telde ik waarin ik de afgelopen anderhalf jaar begonnen was. Bij sommige was ik tot halverwege gekomen en bij andere niet verder dan een paar bladzijden. Gelukkig spaar ik boekenleggers. Het kon écht niet aan die boeken liggen, want ik weet wel wat ik in huis haal. Nee, de schuldige is dat maffe hoofd van me. Om onverklaarbare reden pak ik steeds weer een ander boek uit één van mijn twaalf boekenkasten. Het is om gek van te worden. Dit jaar heb ik twee boeken uitgelezen. Twee hele boeken! ‘Sapperdeflap’, zou Pipo de Clown zeggen.

Het roer moet drastisch om. Normale mensen beginnen met hun goede voornemens op 1 januari maar rare mensen op de dag dat ze zesenzestig worden. Vanaf vandaag gaat het dus anders. Ik neem geen enkel ander boek meer ter hand tot dit triest rijtje boeken van voor naar achter is uitgelezen. Ik heb natuurlijk het geheugen van een man op leeftijd, zodat ik bij het gros van het leesvoer weer van voren af aan zal moeten beginnen. Nou ja, dan maar even door de zure appel heen. Voor mijn pensioen wil ik het gepiept hebben.

Aan een oprechte verontschuldiging ontkom ik niet. Bij dat triest rijtje boeken staat ergens halverwege Sapiens van Yuval Noah Harari. De boekenlegger steekt omhoog bij bladzijde 96. Ik ben dus ergens rond de 20% blijven hangen. Het boek is niet van mij. Ik leende het van mijn petekind nog voordat we met dat enge virus opgescheept kwamen te zitten. Van Harari kocht ik, toen ik aan Sapiens begon, zonder dralen Homo Deus, want dat boek van hem wilde ik meteen daarna gaan lezen. Ik heb al zesendertig maanden een totaal misplaatst vertrouwen in mijn leescapaciteiten. Het is pure mindf*ck. Dat boek van Victor Mids staat er trouwens ook in het rijtje.

Best petekind (nou ja, kind. Je bent ook alweer boven de dertig),
Sorry, excuses en nog maar een keer sorry. Je hebt er waarschijnlijk geen idee van dat ik dat boek van Harari hier nog heb liggen, maar dat wil niet zeggen dat mijn gedrag goed te praten is. Sapiens is nu als eerste aan de beurt om uitgelezen te worden. Ik kom het daarna terugbrengen met een grote bos bloemen voor je lieve vrouw. Ik heb namelijk het idee dat zij wel weet dat ik het boek heb, maar dat ze mij niet voor het bijna gepensioneerde hoofd wil stoten. Ze is een geweldig fijn mens, maar wel eentje met het geheugen van een olifant.

Ik beloof jullie, mezelf en al die geweldige boeken beterschap. Ik schenk een biertje in, proost op mezelf en ga als een gek aan het lezen.

Buurtbieb

Biebje

/ Biebje, Boekleven

10 gedachten over “Een triest rijtje boeken”

  1. Herkenbaar. Ik geef netflix de schuld. Verhalen zien ipv lezen. Recentelijk heb ik me aangesloten bij een leesclub en daar word ik ‘gedwongen’ boeken uit te lezen.

Reacties zijn gesloten.