We hopen er altijd op. Dat het jaar dat ongeduldig aan de deur klopt maar een gelukkig jaar mag worden. Toch weten we maar al te goed dat we niet ongeschonden tevoorschijn zullen komen uit de twaalf maanden die voor ons liggen.

Onverwachte tegenslag treft ons elk jaar opnieuw. Ziekte, verlies of andere misère. De één krijgt het zwaarder voor de kiezen dan de ander, maar niemand ontsnapt aan de grillen van het leven.

Persoonlijk leed is altijd heftig, maar wat hele bevolkingsgroepen in de wereld nu meemaken of al te verduren hebben gekregen, tart elke beschrijving.
Catastrofale overstromingen en aardbevingen, verwoestende branden en mensonterende oorlogen. Voor miljoenen mensen was het afgelopen jaar verschrikkelijk. Voor miljoenen zal het dat opnieuw zijn in het komende jaar.

Als na de aftelklok de champagneflessen ontkurkt zijn en het vuurwerk massaal de lucht in is gegaan, wensen we elkaar in het westen met drie klapzoenen een gelukkig nieuwjaar.

Onvoorstelbaar veel mensen hebben amper water, eten of medicijnen. Hun huizen zijn verwoest of ze zijn eruit verdreven. Hun familie ligt onder het puin of is vermoord. Ze zijn ten einde raad, omdat natuurgeweld of hun eigen soort ze tot totale wanhoop heeft gedreven.

Voor hen geen champagne, geen vuurwerk en geen drie klapzoenen.
Ze slaan de armen om elkaar heen. Troost en nabijheid. Warme tranen in een steenkoude nacht.