Twee boekrecensies en dan had je het wel zo’n beetje gehad hier de laatste weken. Het was niet bepaald de tijd voor luchtige, frivole stukjes. Gelukkig schiet het wel lekker op met die nieuwe tuin van ons. De graszoden zijn er veertien dagen geleden – naar ik hoop vakkundig – neergelegd. Die groene sprieten zien er beter uit dan het zwarte zand. Helaas zul je zien dat er – nét als je het hard nodig hebt – geen druppel water naar beneden komt. De droogste april aller tijden moet ik weer hebben. Elke avond sta ik dus de waterslang uit te rollen om het gras niet in sneltreinvaart van groen naar geel te laten gaan.
Tijdens het sproeien raak ik steevast in een meditatieve staat van zijn. Er komen dan spontaan gedachten opborrelen. Zo schoten de opmaak en mogelijkheden van mijn website van mijn onderbuik naar boven. In februari 2014 stapte ik van het ene naar het andere systeem over. Het ziet er al zes jaar zo’n beetje hetzelfde uit. Ik wist met wat programmeertrucjes in de loop der tijd een paar gewenste wijzigingen aan te brengen. Ik ben best geniaal. Al hoor ik dat nou nooit eens iemand beamen.
Maar dat dagelijkse gesproei hè. Zeeën van tijd heb ik om allerlei zaken te overpeinzen. Om te wikken en te wegen. Om de voor en de tegens tegen elkaar af te strepen. Mijn website voldeed eigenlijk prima. Niks meer aan doen tot mijn pensioen. Goed is goed. Het gaat tenslotte om de inhoud. Ik had er hoegenaamd geen zin in om er extra tijd aan te spenderen. Sproei, sproei en nog eens tien minuten sproei.
Mijn geschrijf werd beduidend minder de laatste tijd. We leven in ongekend lastige tijden en dat schrijft niet ontspannen. Na het waterballet op dinsdagavond vloog de kogel door de kerk. Pats, boem, kedeng en er was geen houden meer aan. Het bleek sterker dan mezelf.
Het kostte me twee volle avonden en een halve nacht. Geen boeken lezen, geen tv kijken en niet gezellig doen. Het moest er gewoon van komen. Dat sproeien had me gehersenspoeld.
De oplettende bezoeker – fijn dat je er weer bent – zal hebben kunnen constateren dat deze website er anders uit is gaan zien. Alleen van het lettertype van de lopende tekst kon ik geen afscheid nemen. Soms kun je als mens ook te ver gaan. Het zou ook kunnen dat geen lezer iets is opgevallen. Het maakt niet uit. Ik ben voortvarend bezig geweest en dat mag ik de lokale krant. Ik ga weer een half uurtje sproeien. Een bezigheid die ik iedereen aan kan raden en die veel relaxter is dan een nieuwe website in elkaar knutselen.
