Mensen in mijn omgeving zullen, als je hen ernaar vraagt, direct beamen dat ik een heel raar hoofd heb. Dat de buitenkant inderdaad niet kan wedijveren met die van Leonardo DiCaprio en Brad Pitt bedoel ik niet. Het afwijkende waar het om gaat, bevindt zich binnenin. Het zijn mijn hersenen.
Hoewel ik redelijk tevreden ben met het aantal hersencellen dat ik toebedeeld heb gekregen, ben ik absoluut niet te spreken over hoe ze zich bij tijd en wijle gedragen. Vooral de onderlinge samenwerking is vaak hopeloos. Ze boetseren volstrekt onsamenhangende gedachten tot een geheel dat alleen voor mijzelf logisch is.
Ons dorp heeft sinds vrijdag na jaren weer een echte boekhandel. Als ik een winkel met boeken binnenloop, moet ik van mezelf een roman kopen. In mijn hersenen zit altijd wel een titel ergens in een verre uithoek opgeslagen. Deze keer weigerden de hersencellen me van dienst te zijn. Zelfs de diepste krochten bleven, hoe ik ook smeekte, ontoegankelijk. Ik kon geen enkel boek boven water krijgen dat ik wilde hebben. Naar de opening van de boekhandel kon ik dus niet.
Ik baal er enorm van dat mijn favoriete boekenprogramma’s van de buis zijn gehaald. Eerst verdween VPRO boeken en daarna Brommer op zee. Ik heb er een stuk of tien boze brieven over gestuurd. Natuurlijk hebben ze uiteindelijk naar me geluisterd. Sinds kort komt Özcan Akyol met Eus’ Boekenclub daarom op tv. Vandaag keek ik de aflevering van zondag terug.
Yorick Goldewijk heeft met ‘Films die nergens draaien‘ een magistraal boek geschreven dat vorig jaar de Gouden Griffel voor het beste jeugdboek won. Yorick was te gast bij Eus. Met ‘Duizend & Ik’ bleek Yorick Goldwijn een nieuw boek aan zijn oeuvre te hebben toegevoegd.
De kersverse boekhandel in ons dorp heet ReadShop De Boekenwaerd. Van de naam alleen al word ik vrolijk. Ik heb mijn stoute schoenen gepoetst. Ze glimmen oogverblindend en staan klaar om aangetrokken te worden. Ik zal en moet ‘Duizend & Ik’ van Yorick Goldewijk in mijn bezit krijgen. Het is nu alleen nog wachten op het startsein voor de wandeling. Dat kan nog even duren, want de clubjes hersencellen die daar bij mij over gaan, zitten zelden op één lijn.
Ik heb Eus’ boekenclub nog niet gezien. Ik was groot fan van VPRO Boeken en Brommer op Zee. Eerder ook van Adriaan van Dis en Michael Zeeman.
Ik heb onlangs ‘Films die nergens draaien’ toegevoegd aan onze schoolbibliotheek.
Van Dis en Zeeman keek ik ook altijd. Eus is wat toegankelijker, maar of het een blijvertje is, weet ik niet. De kijkcijfers zijn niet geweldig.
Het boek van Goldewijk is ook voor volwassenen heerlijk leesvoer.
……ik bedoel…waarvan je zeker weet dat het ergens in de krochten van je hoofdje is blijven hangen…
Dat is op zich geen slecht idee, maar ik geloof dat ik toch maar overstag ga.
Doe nou maar niet, want volgende keer heeft Eus een boek dat je echt aanspreekt………………..