Een confronterend gesprek

‘Ze zijn veel te lang’, gooide zij er plompverloren uit.
‘Wie zijn er veel te lang?’, vroeg ik.
‘Niet wie, maar wat. Die stukjes van je. Zulke lange epistels kunnen echt niet meer in deze tijd.’
‘Aan hoeveel woorden had je gedacht dan?’
‘Aan die van je leeftijd.’
Ik had in mijn drieënzestigjarige leven nog nooit zoiets ridicuuls van iemand te horen gekregen.

25 gedachten over “Een confronterend gesprek”

  1. NIET mee eens. Jouw stukjes kunnen zelfs nog wel wat langer. En vaker verschijnen. Dat ook. Dusssss….

  2. Wat mij betreft gaat het niet om de kwantiteit (veel of weinig woorden), maar om de kwaliteit.
    Voel je op je eigen blog vrij om te doen wat je zelf wilt.

Reacties zijn gesloten.