Een beetje meer

Ik had er vorig jaar behoorlijk tegenaan zitten hikken. Ik zóú en móést zestig worden. Hoe ik ook draalde en de vol op de rem ging staan: ik kon er niet aan ontkomen. Ik vluchtte met mijn vrouw naar een eiland. Maar de dag achtervolgde me en stond bijzonder onwelkom toch op de stoep.
Nu was mijn vrouw aan de beurt. Ze is een stuk dapperder dan ik. Ze accepteerde het seniorschap zonder morren – je krijgt dan namelijk ook korting op vakanties – en nodigde wat mensen uit voor het gezellig etentje. En gezellig werd het. Zelf was ze zo ziek als een hond maar dat camoufleerde ze zo goed en kwaad als het kon.
Thuisgekomen kroop ze het bed in en ik achter de computer. Ik ben sinds de beginjaren zeventig een diehard fan van Dr. Hook en ik wist meteen welk nummertje ik midden in de nacht op zou zetten. Vierenvijftig jaar ken ik mijn vrouw al. We zaten samen op dezelfde lagere school. Het duurde nog achttien jaar voordat ik genoeg moed verzameld had en sindsdien zijn we samen. Vierentwintig jaar zonder haar en zesendertig jaar mét haar. Die laatste zesendertig jaar zijn het mooist geweest.

Ik ben een eigengereid en amper te peilen personage met een gebruiksaanwijzing van achthonderdtwintig pagina’s. Ik lees, schrijf, fiets, werk en laat de hond uit. Wat ik vind, waar ik tegen ben, waar ik warm voor loop en wat ik anders zou willen, houd ik vaak wijselijk voor me. Ik ben niet zo van de uitgesproken meningen. Ik ben geen branieschopper, geen valentijn, geen reageerder, geen Don Juan, geen paniekschopper en geen hartendief. Ik ben een gewone man van zestig die nu even oud is als zijn vrouw.
Eén keer in je leven moet je je eigen grenzen over. Eén keer in je leven moet je durven én kunnen zeggen wat je op je hart hebt. Eén keer in je leven moet je alles aan je laars kunnen lappen door datgene te zeggen wat je elke dag van binnen voelt. Eén keer in je leven mag je best een ietsepietsie sentimenteel worden.
Samen zijn we honderdtwintig nu. Een beter moment is er niet om te zeggen dat ik de liefste, aardigste, fijnste en mooiste vrouw heb getroffen die ik me maar zou kunnen wensen.
En zo zong Dr. Hook voor de achttiende keer deze nacht ‘I’m gonna love you a little bit more”.

24 gedachten over “Een beetje meer”

  1. Een beetje laat maar beter laat dan nog later: Prachtig stukje en bij deze een oprechte felicitatie. Zestig worden! Je durft wel! Ik ga deze maand naar de volgende hindernis: 65 en ik zal wel moeten.

  2. Heel mooi stukje. Allebei 60, waar blijft de tijd! Van Harte Gefeliciteerd. Samen 120, mooi toch, en het eiland blijft mooi. Daar kunnen jullie nog jaren heen.

Reacties zijn gesloten.