De vuile was buiten hangen

Ik vertik het om de vuile was buiten te hangen. We hebben dan wel geen droogtrommel, maar nat wasgoed dat je aan een rekje van de zolderverdieping naar beneden laat bungelen, droogt ook lekker.
Twee deuren van ons vandaan houden ze de weersomstandigheden bar slecht in de gaten concludeerde ik een paar dagen geleden. Toen ik vanwege het naderende noodweer de ramen op de bovenverdieping stevig aan het verankeren sloeg, zag ik over de schutting dat er bij deze bewoners tientallen stuks ondergoed aan een droogmolen in paniek aan het raken waren. Het was windkracht zes geworden en de wolken kleurden van donkergrijs naar pikzwart. Een minuut later brak de hel los. De wind schakelde er drie versnellingen bij en je kon het geen kletteren meer noemen wat het water deed. Ik verschanste me onder de bank en hoopte maar dat de populieren in de straat de andere kant op zouden vallen.

Na een half uur was het leed geleden. Nog een beetje nabibberend liep ik onze tuin in. Er waren wat plantjes naar het hiernamaals vertrokken en het vogelhuisje had zich met een ongetwijfeld fascinerende salto met het dakje in de grond geboord. Toch verbaasde me dat het minst. Wel stond ik gebiologeerd te kijken naar de vier damesslipjes die gezusterlijk om de buitenverlichting gedrapeerd hingen. Ik legde direct een link met het huis zonder buienradar twee deuren verder. Ik zocht een laddertje en een plastic buitje. Met de buit in mijn linkerhand belde ik daar aan met mijn vrije wijsvinger.

Zij deed open. Ik ben nogal van de flauwe grapjes en mijn snel ingestudeerde ‘je moet je vuile was niet buiten hangen’ bleek een onverwacht effect te sorteren. Ze deinsde achteruit en begon te stotteren. ‘Heb je dat van Sjaan gehoord?’, vroeg ze verschrikt. Ik kende geen Sjaan zodat ik mijn hoofd maar een paar keer ontkennend van links naar rechts bewoog.
‘Dat moet wel’, ging ze met een steeds roder wordend hoofd verder. ‘Ik heb alleen aan Sjaan verteld dat mijn Willem vreemd is gegaan.’ Op dat moment kreeg ik ook een roodachtig kleurtje op mijn wangen. Rap overhandigde ik haar het buitje met de natte slipjes. Voordat ik het hazenpad koos, vond ik dat ze een laatste vriendelijk woord wel kon gebruiken.
‘Leuke modelletjes draag je hoor, maar misschien heeft Willem tegenwoordig een iets andere smaak.’

14 gedachten over “De vuile was buiten hangen”

Reacties zijn gesloten.