‘A je to’ om met Buurman en Buurman te spreken. De klus is geklaard, het werk zit erop, klaar is Kees. Mijn adrenalinepeil kan weer kalm zakken naar een acceptabele hoogte.
Poeh..poeh, zucht…zucht, kreun..kreun. Het waren me de hectische maandjes wel.
Het heeft een jaartje of zestig geduurd, maar eindelijk is het dan toch tot me doorgedrongen om niet overal ‘ja’ op te zeggen. Zeker niet als je geen flauw benul hebt in welk wespennest je je begeeft. Toch heeft het redigeren van het manuscript van die schrijver, die een paar deuren van me af woont, absoluut zijn positieve kanten gehad: ik heb iemand een groot plezier gedaan, ik ben vijf kilo afgevallen en ik ben twee maanden niet op facebook geweest. Dat laatste was een ware verademing durf ik uit volle overtuiging te stellen. Gut oh gut, wat slurpte dat programmaatje van Mark Z. altijd eng veel tijd op zeg. Dat inzicht kwam, na al dat redigeerwerk, zo onverwacht dat ik daar toch een klein kwartiertje van bij moest komen.
De facebook-app heb ik zonder dralen van mijn smartphone geknikkerd, tegen de groepen waar ik lid van was, heb ik vrolijk geroepen: ‘Ik zwaai met mijn handje heel hard heen en weer en zeg tot al die groepen tot zeker nooit meer weer’ en mijn vriendenlijst ga ik binnenkort met een nieuwe bezem te lijf.
Toch ga ik mijn account niet opzeggen. Velen hebben dat vanwege de recente ontwikkelingen wel gedaan of staan op het punt dat binnenkort te doen. Ik volg met plezier een paar mensen en nét iets minder mensen volgen mij ook. Daarom blijf ik lekker wel lid. Van het liken en slappe onzin verkopen stap ik af. Vijf minuutjes per dag kan en wil ik wel spenderen aan Facebook.
De tijd die ik bespaar, ga ik besteden aan relaxed schrijven en ongegeneerd veel boeken lezen. Dat is volgens mij aangenamer, zinvoller en gezonder dan nutteloos op dat platform rondhangen. De ons ter beschikking staande tijd vliegt voorbij kan ik vertellen. Hoe ouder je wordt, hoe zekerder je daar van bent.
‘De tijd gaat snel, gebruik haar wel’ heb ik dus vol overtuiging tegen mezelf gezegd. Altijd handig zo’n boek met spreekwoorden en gezegdes.
Wat een leuke tekst weer, goed om iets van je te lezen. Ik ben wel van Fakebook af, daarom heb ik wel tijd voor een reactie. Fijne dag nog?groetjes An.
Wie weet dat ik in de (nabije) toekomst de definitieve stap ook nog eens zet. Voorlopig is dat drastisch minderen me al goed bevallen.
Wat fijn om weer iets van je te lezen Mies. En inderdaad Facebook slokt best veel tijd op, ik probeer ook wat te minderen, maar geniet er nog wel van. Zolang dat zo blijft is het goed en anders kan ik er zelf werk van maken om het anders te doen. Sowieso fijn om jou te volgen!
Dat laatste doet me deugd natuurlijk. Sommige mensen volg ik met plezier dus helemaal weg ga ik zeker niet. Maar die app van de smartphone is al een heerlijke stap.
Toch wel erg blij om weer wat van je te lezen. Het Facebook verhaal speelt bij mij nu ook. Ik was vast van plan om mijn account te deleten. Maar inmiddels heb ik zoveel reacties van mensen gekregen die mij dan toch wel erg zullen gaan missen. Nu twijfel ik dus weer, Het vermaledijde Facebook heeft me toch ook veel moois gebracht. Nieuwe vrienden gemaakt en mooie mensen (waaronder jij) leren kennen. Ik ga denk ik nog even wachten en eens flink met de bezem door de vriendenlijst en afscheid nemen van een aantal groepen. Maar hoe blijf ik trouw volgen via WP. Ik geniet teveel van je schrijfsels en humor.
Het is puur toeval dat ik voor deze insteek kies terwijl er nu van alles speelt bij Facebook. Jouw keuze lijkt zo erg op die van mij. Ik denk dat het best goed is om flink te minderen. Maar helemaal weg vind ik niet echt nodig. Wat jouw uiteindelijke keuze ook is: ik blijf je vanzelfsprekend graag lezen. Ik krijg keurig een e-mail steeds. 🙂 Waarbij de eerlijkheid me gebiedt te zeggen dat ik de laatste twee maanden bijna alles van bijna iedereen heb overgeslagen.