De mens die er niet leek te zijn, was er wel. Toen ik de foto thuis goed bekeek, zag ik dat ik een mens tussen de stenen had gefotografeerd. Soms zie je dingen over het hoofd. Het was een kunstwerk in dat park waar ik niet eerder was geweest. Een paar gekleurde stenen. Ik vond het prachtig en haalde mijn telefoon uit mijn linker broekzak. Knip.

De mens was er niet en was er wel. Het niets tussen de stenen. Duidelijk lopend. Onderweg met onbekende bestemming. De mens tussen de stenen. Onzichtbaar als je niet goed oplette, maar duidelijk te zien als je je focus verlegde.

Een ander mens. Soms lijkt hij te vervagen of helemaal uit beeld te verdwijnen. Maar ook hij is er steeds. Lijkend op de mens tussen de stenen. Je ziet hem alleen als je heel goed oplet. Als je weet waar je moet kijken. Dan zie je hem misschien zelfs scherper dan daarvoor.

Voor die mens moet je naar andere plekken dan voorheen. Ga het bos in, kijk waar boeken liggen of probeer een schaakbord te ontdekken. Ergens loopt hij. Ergens zit hij. Genietend van de natuur, van een boek of van een partij schaak. Die andere mens tussen de stenen. Die er vaak niet meer lijkt te zijn, maar er altijd is voor diegenen die hem willen zien.