Autoracerij als metafoor voor filosofisch-spirituele bespiegelingen, dramatische familieomstandigheden en een hond die het verhaal vertelt.
Je zou een draak van een boek kunnen verwachten. Maar het absolute tegendeel is het geval.
Garth Stein heeft een fascinerend en sprankelend boek geschreven dat ontroerend, humoristisch, indringend en filosofisch tegelijk is. De metafoor van het autoracen werkt perfect en Stein weet alle emoties en gebeurtenissen met zijn geweldige manier van schrijven perfect in balans te houden.
Enzo de hond is als ‘verteller’ overtuigender dan je voor mogelijk zou houden.
Samen met zijn baas Denny laat hij zien wat vriendschap, doorzettingsvermogen en hoop kunnen bewerkstelligen.
De kunst van het rijden in de regen is een totaal overtuigend en innemend boek.
Bedankt voor de tip, Mies. Leuk boek!
Ik heb het inmiddels zelf gelezen als e-book (in ’t Engels) en nu de tastbare NL-versie besteld voor mijn schoonmoeder. Die is gek op labradors én op Formule 1, dus ik heb er vertrouwen in dat zij het ook zal kunnen waarderen.
Graag gedaan. Een voor mij bekende naam als ik me niet heel sterk vergis. 😉
Je vergist je niet heel sterk, althans als jij de Mies bent die een aantal jaren geleden die meestal maar niet altijd gezellige discussiegroep nl.taal frequenteerde. 🙂
Ha, die Guido! 😉
Inderdaad, dezelfde. Ik ben daar al héél lang niet meer geweest. Er kwam een moment meen ik me te herinneren dat ik van de eeuwige strijd tussen sommigen een beetje genoeg begon te krijgen.
Same here. Bovendien vervielen we steeds vaker in herhaling, had ik het idee. Ik heb nl.taal een jaar of vier(?) geleden vaarwel gezegd. Ik ben net even wezen kijken en de groep is nog springlevend, met veel dezelfde mensen.