Yessie en Elyn met hun kraagjes

We zouden Yessie, onze nieuwe pup, voor de allereerste keer zien. Ondanks de voorspelling van hagel en onweer waren we niet te houden. Onze auto had, omdat ze een keer vergat voorrang te geven, nu een nieuwe voorkant en we hadden er alle vertrouwen in de wereldreis tot een goed einde te brengen.
Om half zeven ’s morgens zaten we klaar. De spanning was ondraaglijk.

‘Gaan we?’, vroeg mijn vrouw om drie minuten over half zeven.
‘Ze verwachten ons pas om één uur vanmiddag.’
‘Het is wel een flink eind hoor en we weten hoe vaak jij verdwaalt. Zelfs mét navigatie.’
‘Nou vooruit dan, we pauzeren onderweg wel een uurtje of drie. Smeer maar twintig broodjes en zet een paar potten koffie.’

Om negen minuten over één zagen we haar liggen. Het was liefde op het eerste gezicht. Tenminste wat ons betrof. Yessie kon nog niet zien of horen zodat de schrik om mij te ontwaren haar bespaard bleef.
Twee uur lang genoten we van de gastvrijheid met koffie en gebak, van de twee volwassen honden en van de puppy’s. De tien dagen oude Body, Pearly en Yessie deden het geweldig. Ze dronken in een tempo waar ik – zelfs op vrijdagvond – nog een puntje aan kon zuigen.

We hadden wel zes weken willen blijven logeren, maar er zullen grenzen aan gastvrijheid zitten. We spraken of om nog minimaal één keer terug te komen voordat Yessie haar Limburgse blafdialect af mocht gaan leren en inruilen voor het Brabantse.

Ik heb geen idee of ik tot die tijd in staat ben om stukjes te schrijven over leeglopende fietsbanden, irritant zoemende muggen, verkleurde onderbroeken of ander ongemak. Maar ik zal mijn best doen. Het verzet de zinnen misschien.

Elyn in 2008

Het is één en al Yessie wat de klok bij me slaat sinds ik d’r gezien heb. In haar kraag loopt een wit puntje naar boven. Precies zoals Elyn dat ook had. Dat moet de voorzienigheid zijn. Het is Yessie voor en Yessie na. Je moet het me maar niet kwalijk nemen. Ik begin een oude, sentimentele man te worden. Maar gelukkig nog wel een vieve voor mijn leeftijd.

En dus gaan we de komende jaren alle bossen en stranden in Nederland ontdekken met Yessie. Een mooier vooruitzicht is er niet. Bij elke wandeling zal Elyn in gedachten meelopen. Met ook dat prachtige witte puntje in haar kraag.

24 gedachten over “Yessie en Elyn met hun kraagjes”

  1. Wat heerlijk dat jullie Yessie hebben gezien en ik hoop dat je veel over haar zult schrijven, dat is toch alleen maar leuk! En geniet van de voorpret 🐾

  2. Helemaal geweldig, wát een schatje! Kan me wel voorstellen dat wachten héél moeilijk is. Lekker de tijd verdrijven met schrijven is prima, maar als je dat niet is het goed natuurlijk.

Reacties zijn gesloten.